سموري عُمر جي لئه عشق جو هڪ درس ڪافي آ،
ملي پئي جي ڪٿي ڪوئي پرينءَ جو عڪس ڪافي آ.
خدا سمجھڻ جي ڪارڻ يا ته ڪو مذهب نه ڪافي آ،
يا سمجھن لئه وري بس مور جي ڪو رقص ڪافي آ.
اسان کي روح جي آزادگيءَ جي لاءِ او جاني!
نه ڪوئي قافلو گهرجي، فقط هڪ شخص ڪافي آ.
محبَت لاءِ ڪا خُوبي به رستو ٿي سگهي کولي،
۽ نفرت ڪاڻ ڀي پيارا! ڪو هڪڙ نقص ڪافي آ.
نظر مان نار! تون اوتي، اڃا ڀي مَڌُ ڏِي مون کي،
خُمارن مان نه نڪران مان، نه چئه تون “بس ڪافي آ.”
سُتل آهين سُرَ سائين! اسان جي دل ۾ اڄ تائين،
انهن جي بس وڄڻ جي لئه، اوهان جو لمس ڪافي آ.
****