تنهنجي بيوفائيءَ کان پوءِ
تنهنجي بيوفائيءَ کان
پوءِ ڇو چوان جانان!
“زندگي اجائي آ.”
تون رڳو نه آهين پر،
پو به جي ته سگهجي ٿو،
فيض جئن چيو آهي،
“پيار بن به ڏُک آهن”
پيار بن سُک آهن،
ڇو نه ائن چوان جانان!
منهنجو پيار دريا هو،
تو طرف هو وهندو هو،
هاڻ انهي دريا جو،
رُخ ڦري به سگهجي ٿو،
ائن ڪَري به سگهجي ٿو،
پيار هي سڄو سارو،
سچ کي ڏئي ڇڏجي،
ديس کي ڏئي ڇڏجي،
ڪن غريب ٻارن کي،
ڀينرن کي مائن کي،
پوپٽن کي گُلڙن کي،
چنڊ ۽ ستارن کي،
يا حسين شعرن کي،
يا ڪنهن بہ ٻئي فن کي،
پيار هي ڏئي ڇڏجي۔
زندگيءَ جو مقصد،
صرف ناهه عورت ئي،
۽ انهي جي محبت ئي،
زندگيءَ جو مقصد،
ٻيو وڏو به آهي ڪو.
تون رڳو نه آهين پر،
پو به جي ته سگهجي ٿو ،
پوءِ به جي ته سگهجي ٿو.