هاڻ هلي آ
او جانان! تون هاڻ هلي آ!
هاڻ هلي آ،
جو منهنجي هي،
پيار جو بادل توتي،
برسڻ چاهي ٿو۔
هاڻ هلي آ، مونکي تو بن،
اڌ هجڻ جو هي احساس به ماري ٿو،
هاڻ هلي آ جو منهنجي جيون جي وڻ ۾،
محبت- ميوو پچي ويو آ،
۽ ان کان اڳ جو هي اُڪري،
جان! هلي آ!
ڪيڏا ڏينهن اجايا آهن،
جيڪي تو بن هي گذرن ٿا،
جن ۾ تنهنجي نظرن جي ڪا نعمت ناهي،
جن ۾ تنهنجي ڳالهه سندو ميٺاج نه آهي،
جن ۾ تنهنجي جسم سندي ڪوساڻ نه آهي،
جن ۾ تنهنجي مُرڪ سندي مهڪار نه آهي،
پر او جانان! هاڻ هلي آ!
هاڻي جيڪي ڏينهن بچيا هن،
تن ۾ تنهنجو پيار ڀري ڇڏ!
جيون کي گلزار ڪري ڇڏ!
جيون چاهي!!
بس پنهنجي ئي
پيار کي پائڻ جي ڪاوش آ،
يار کي ماڻڻ جي ڪاوش آ.
او جانان! تون هاڻ هلي آ،
هاڻ هلي آ جو پنهنجو هي،
گُلن- ٻوٽي جهڙو رشتو،
وصل جي پاڻيءَ سان سونهين ٿو،
وصل سان هن ۾ گل ڦُٽن ٿا،
پيار سندي مهڪار اچي ٿي،
۽ هن جيون ۾ او جانان!
پيار سندي مهڪار امرتا ماڻي ٿي،
پيار سندي مهڪار امرتا ماڻي ٿي.