سينگار
منهنجا محبوب!
مون تي تنهنجي نظر،
سهڻي لباس جيان آهي،
ذهن ۾ تنهنجو خيال،
ائين پُورو ٿو اچي،
جيئن آڱر ۾ مُنڊي،
ڪراين ۾ تنهنجا وڌل هٿ،
مون لئه سون کان مهانگيون چوڙيون آهن،
اکين ۾ ڪجل،
تنهنجي پيار جو ئي ته آهي،
تنهنجي نالي وٺڻ سان ئي ڄڻ،
چپن تي سُرخي ٿي لڳي،
ڳلن تي تنهنجون ڦرندڙ آڱريون،
محبت جي لالي لائن ٿيون،
نرڙ تي چُمي جي ڇڏيل آلاڻ،
قيمتي جھُومر آهي،
وکريل وارن کي جيئن سڳي سميٽي،
تيئن سميٽي ٿو وکريل وجود کي،
تنهنجو پيار۔
منهنجا محبوب!
تون ئي ته آهين،
منهنجو اصل سينگار.