پورائو
تون، مان ڀائر آهيون، پيارا!
او دنيا بدلائڻ وارا!
مان هان تنهنجو شاعر ڀاءُ،
ڌرتي آهه ٻنهي جي ماءُ،
پاڻ ٻئي فرزند آهيون هي ڌرتيءَ جا،
ٻئي پورائو آهيون پنهنجي هستيءَ جا۔
هي منهنجي خوابن جا وڃ تون ٻج کڻي،
۽ سياست جي ٻنيءَ ۾ تون ڇٽَ وڃي،
ڏينهن اهو ڀي ڏسندا سين پو تون ۽ مان،
هن ڌرتيءَ تي فصل سجاڳيءَ جا ٿيندا،
گل آزاديءَ جا ڦُٽندا،
هي ءَ ڌرتي،
فرزند ٻئي جنهن جا آهيون.