ياد آئي آ ڏکڻ جي هير ۾،
ڪين آ جنهن جو ملڻ تقدير ۾.
ياد آيا زلفِ جانان اوچتو،
جو جُسو جڪڙيل ڏٺم زنجير ۾.
موتَ، رسمن ۽ گِلا بابت ڪڏهن،
ڪين سُهڻيءَ سوچيو هو سِير ۾.
نيڻ پوڙهي جا ڀِنا اڄ اوچتو،
پاڻُ، جوڀن جي ڏسي تصوير ۾.
جيترو آسان آ سپنو ڏسڻ،
درد اوڏو حاصلِ تعمير ۾.
ڪالهه شرمندو هُيس آزاد ٿي،
فخر اڄ محسوس ٿيو زنجير ۾.
صاف ماڻهن کي ڪري جيڪا ڇڏي،
سگهه آ سا ڪيتري تحرير ۾؟
****