مان سدا تنهنجي نظر ۾ گُم رهيس،
نينهن جي نياري نگر ۾ گُم رهيس.
منزلن جي سوچ ئي وسري وئي،
عشق جي بس مان سفر ۾ گُم رهيس.
ڪاش مون کي تون تراشين ها ڪڏهن!
مان هميشه ئي پٿر ۾ گُم رهيس.
جنهن ۾ ٿورو وقت تو گهاريو هيو،
مان سدا تنهن يار ! گهر ۾ گُم رهيس.
****
شاعري
چاندني تو سوا نہ ٿيندي
ڪتاب ”چاندني تو سوا نه ٿيندي“ سنڌي ٻوليءَ جي خوبصورت شاعر مسرور پيرزادي جي شاعريءَ جو پهريون مجموعو آهي. هي ڪتاب ڪنول پبليڪيشن، قنمبر پاران 2001ع ۾ ڇپايو ويو.
- 4.5/5.0
- 2974
- 1082
- آخري ڀيرو اپڊيٽ ٿيو:
- مسرور پيرزادو
- ڇاپو پھريون
بٽڻن کي دٻائيندي فونٽ سائيز مٽايو
- ترتيب
- سمورا حق ۽ واسطا ليکڪ وٽ محفوظ
- ارپنا
- سنڌ سلامت پاران :
- مهاڳ : اعجاز منگي
- چاندني تو سوا نه ٿيندي
- اوهان جون ڪيتريون ڳالهيون، ٻُڌائي ٿي اڪيلائي،
- شاعري مون لاءِ هاري چنڊ ٿو،
- خدا جون خُوبيون پيو ٻُڌائي، اسان کي جانان! جمالُ تنهنجو،
- ماٺ پُڇندي ئي رهي ٿي ماٺ ۾ ،
- اسان کي عشق! جڏهين کان، ملي آ رهبري تنهنجي،
- يار کي ياد ڪر! يار جي ڳالهه ڪر!
- کِڙي پَون گُل هِئين ۾ منهجي، ڪٿي به اهڙو بهار ناهي،
- اڄ به تنهنجي ئي اچڻ جي آس آ،
- سموري عُمر جي لئه عشق جو هڪ درس ڪافي آ،
- هوءَ محبت جي ڪا ماري آ، هوءَ سُهڻيءَ جئن ڪا ناري آ،
- حياتي پيار بن پنهنجي، گذاريون ٿا سزا وانگي،
- شاعري هيءَ بيمار آ ٿي پئي،
- اکين ۾ آزادگيءَ جا يار! خواب هاڻي مري ويا سڀ،
- سي جنونِ محبت جون، حالتون ته آڻي ڏي!
- کڻي کيڪار اکڙين ۾، سَکي جڏهين کِلي آهي،
- گُلن جو باغ جيئن ٿو، لڳي پيو بهار ۾،
- پَٽي اکيون چئوطرف ته ڏس تون، حسين نظارا اڃا به آهن،
- مِلي ميهار سان سُهڻي، سدائين لئه ٻُڏڻ کان پوءِ،
- محبت وارا ننڍڙا لمحا، ڪجهه به نه هوندي سڀ ڪجهه آهن،
- اوهان لاءِ آرسي بڻجان، ضروري سو ته ڪونهي ڪو،
- حُجت ۾ ڳالهه آ جيڪا، حجابن ۾ نه هوندي آهي،
- درد جي آهي صدا درياهه تي،
- اڄ هوا ڀي شاعراڻي ٿي لڳي،
- هان مون کي تنهنجي نظرن سان، ڪوئي انڪار به ڪونهي ڪو،
- ڪويل- ڪُوڪ ڪري ٿي، دل کي چاڪ ڪٿي!
- عُمر جي ٽاريءَ تي آهين گُل جواني!
- نيڻن جي کولين ۾ پنهنجا،
- مينهن ۾ محبوب کي تون ياد ڪر!
- شاعريءَ لئه زندگيءَ ۾ ئي شهادت ٿي کپي،
- مان سدا تنهنجي نظر ۾ گُم رهيس،
- ٻُسا ٻُسا نيڻ زندگيءَ جا، ڪجل جيان تنهنجي تات گهرجي،
- خطَ تنهنجي کي سڄڻ! ساڙي ڇڏيو آ،
- ڪو نظر ۾ سراب ئي ناهي،
- نگاهه تنهنجيءَ منجھان ڪِري پيار جو پيو آبشار ڪوئي،
- ماحول سڄو گُلڙن وانگر، هي خوشبو خوشبو ڪرڻو آ،
- ياد آئي آ ڏکڻ جي هير ۾،
- جُدا ٿيندي اکين ۾ ڪو وفا جو گيت گُنجي ٿو،
- “مون تي شعر لکي ڪو مون کي مانُ ڏئي،”
- پيار ۾ جي دوستي ناهي پرين!
- ماڻهن کي مارن ٿا اڄ نادان سمورا،
- وري سِڪَ تنهنجي لڳي آ گهڻي،
- ڇانوَ ۾ ويهه گهڙي ڏينهن تتل ڏاڍو آ،
- پيار ئي او پرين! بس رڳو دين آ،
- پيار هيو هي ڪارن نيڻن واريءَ جو،
- نظم -آزاد نظم - نثري نظم
- -
- ٻيو آواز
- تُون
- اهو ڪين پُڇ
- پاڻي
- ڪائي معنيٰ ڏي تون پيارا!
- بغاوت
- هو ڏانهن زماني جون راهون،
- ثمر
- نئين دور جي نئين انسان لاءِ
- تنهنجي بيوفائيءَ کان پوءِ
- ڪيڏي تلخ حقيقت آهي
- او ڳوٺاڻا ڳوٺ سڏئي ٿو
- ڏوهه
- بانسريءَ جهڙي شخص جي ڪٿا
- معصوميت
- پورائو
- هوءَ مونکي ٿي چوي
- خودڪشيءَ جو خيال
- هاڻ هلي آ
- هي ڇا ڄاڻن
- محبت جو ڀرت
- مِينهن کان اڳ ۾
- چُمي
- نوان سهڻي ميهار
- ورثو
- شاعريءَ جي ماکي
- سينگار
- مان توسان اجايو ڳالهيون ڪرڻ ٿو چاهيان
- اچ ته موٽي هلون
- حُسن بچائيندو آهي دنيا کي
- شاعري ۽ احساس
- سڪون زندگي آ
- لاجواب
- تنهنجو پيار
- غنيمت
- آٿت
- پگهر
- سنڌو قاتل
- هڪ شهر جي ڪهاڻي
- مِينهن ۾ آلو ٿيل نظم
نينهن جي نياري نگر ۾ گُم رهيس.
منزلن جي سوچ ئي وسري وئي،
عشق جي بس مان سفر ۾ گُم رهيس.
ڪاش مون کي تون تراشين ها ڪڏهن!
مان هميشه ئي پٿر ۾ گُم رهيس.
جنهن ۾ ٿورو وقت تو گهاريو هيو،
مان سدا تنهن يار ! گهر ۾ گُم رهيس.
****