وري سِڪَ تنهنجي لڳي آ گهڻي،
هلي آ پرين! تون به هاڻي کڻي!
چِٽو ٿو نظر هاڻ سڀ ڪجهه اچي،
جڏهن کان محبت آ مشعل بڻي.
چپن تي چُميون اڄ گُلن جئن ٽڙيون،
هي آ! وڃن سي نه سڀئي ڇڻي.
جوانيءَ جي جادوگري آهه جو،
ائين تون اچانڪ وئي آن وڻي.
اجھو ٿي اُٿي هوءَ محفل منجھان،
دليون ڪيتريون پاڻ سان گڏ کڻي.
وڻن جي ته وارن کي ويجھو اچي،
هوا، آڱرين سان ڏئي ٿي ڦڻي.
لڳي ٿو خدا ڀي آ روئي پيو،
ڀلا مِينهن جي ڇاهي هرڪا ڪڻي؟
جدائيءَ سندا سُور سارا سهي،
اسان جيءَ دل، شاعري آڄڻي.
****