اکين ۾ آزادگيءَ جا يار! خواب هاڻي مري ويا سڀ،
ڪيون اُميدون اسان به ڇاتي؟ سراب هاڻي مري ويا سڀ.
عوام سارو لِڪي پيو ٿو، هِتي تہ چُوزن جيان اڃا ڀي،
اڃا مُئو خوف ناهه تن جو، عُقاب هاڻي مري ويا سڀ.
هتي ته پوپٽ اچن ٿا جيڪي، سي يار! معصوم ڏاڍا آهن،
اچو! ٻُڌايون تنين کي روئي، گُلاب هاڻي مري ويا سڀ.
جڏهن به گولي هوا کي ڪُنهدي، ڦٽي وجھي ٿي پکيئڙيءَ کي،
تڏهن ٻُڌي تاڙِيون لڳي ٿو، ڪتاب هاڻي مري ويا سڀ.
****