غنيمت
مان فقط توکي ڏسندو آهيان،
۽ توکي چاهيندو آهيان،
اجايو ائين ڇو سوچيان،
ته قسمت جي لڪيرن ۾،
تون آهين به يا نه!؟
مان توکي کلندي ڏسندو آهيان،
اهو ضروري ڇو سمجھان،
ته تنهنجي اها موهيندڙ مرڪ،
ڪنهن لاءِ خوشين جي بارش ٿيندي!؟
مان ته رڳو تنهنجون،
ڪاريون، گهريون اکڙيون ڏسندو آهيان،
هروڀرو ڇو غور ڪيان،
ته اهڙي پياري دنيا ۾،
خوابن جو شهزادو ڪير آ!؟
ڇو اهو سوچان ته تنهنجي،
گهاٽن وارن ۾ ڪير وٺندو پناهون؟
توسان ملي پنهنجي من جون،
ڪير ڪڍندو خزائون؟
پر مان ائين ٿو سوچيان،
ته ڇو نه توکي ڏسڻ واري هر لمحي کي،
غمينت سمجھجي!؟
پري کان ئي سهي،
ڏسي ته سگهجي ٿو توکي،
چنڊ وانگي،
پوڄي ته سگهجي ٿو توکي،
خدا وانگي۔