خطَ تنهنجي کي سڄڻ! ساڙي ڇڏيو آ،
خواهشن کي لُڙڪ سان لاڙي ڇڏيو آ.
دل سُکي آ عشق جي ڌاڙي لڳڻ سان،
مون کي آسُودو ڪري ڌاڙي ڇڏيو آ!
تو سوا جيون سڄڻ! ڪاغذ ردي هو،
پاڻ ئي جيڪو اسان ڦاڙي ڇڏيو آ.
زندگيءَ جو اُڏرندڙ سهڻو پکيئڙو،
موت جي ماريءَ اڄ تاڙي ڇڏيو آ.
تو ڏٺو مون کي ۽ مون تو کي ڏٺو هو،
بس وڌائي ڳالهه کي پاڙي ڇڏيو آ.
اڄ به عورت کي پکيءَ وانگر اسان هت،
پَر ڪٽي پڃري اندر واڙي ڇڏيو آ.
باهه ۾، ماني پچائڻ مهل ئي هن،
رات وارو خواب ڀي ساڙي ڇڏيو آ.
خون مان گُل انقلابن جا ڦُٽن ٿا،
ڪالهه ڳڀروءَ جو هتي ڳاڙي ڇڏيو آ.
شاعريءَ جي اڄ ڪُلهي تي درد ٿڪجي،
ڪنڌ پنهنجو هوريان لاڙي ڇڏيو آ.
****