عُمر جي ٽاريءَ تي آهين گُل جواني!
اڳ ڇڻڻ کان جُهول ۽ ڪجهه جھُل جواني!
ڪيترو ئي عشق کي ٿو مان لڪايان،
ها مگر هيءَ ٿي مچائي هُل جواني.
خوبصورت جي به تخليقون ٿين ٿيون،
ها، انهن جو ڀي سبب آ ڪُل، جواني!
پيار جا ڪجهه ڏينهن گهاري هُو هليو ويو،
حسرتن جي هاڻ رڻ ۾ رُل جواني!
عشق ۾ ناڪام ٿي ڪُومائجين ڇو؟
ڏي سُڳنڌون، گُلَ وانگي کُل جواني!
پاڻُ هڪڙي شخص لئه ڇو ٿي وڃائين؟
هِير دنيا لاءِ بڻجي گهُل جواني!
****