نگاهه تنهنجيءَ منجھان ڪِري پيار جو پيو آبشار ڪوئي،
وڃي ٿو هيءُ روح صاف ٿيندو، ملي پيو ٿو قرار ڪوئي.
اڃا محبت جون آڱريون هي انيڪ سُرَ ٿيون پيون پکيڙن،
ويو سُريلو ٿي آهه جيون، وجود ڄڻ آ ستار ڪوئي.
عظيم هستيون ڪئين دنيا ۾، لِڪي ويون وقت- بار هيٺان،
ڊهي وئي آ مزار جنهن جي، هو ديس جو جان نثار ڪوئي.
ڪڏهن ڪڏهن موت آهه هوندو، حيات کان ڀي حسين ڏاڍو،
اُڏي هوا ۾ پکيءَ چاهيو، ڪري وڃي اڄ شڪار ڪوئي!
جُدا ڪيا موت کوڙ ماڻهو، هيا جي اُتساهه زندگيءَ لئه،
نه ڪي ڏٺوسين نه ڪي ٻُڌو هيئن موت جهڙو قهار ڪوئي.
اچو! اچو ڀِيل، باگڙي سڀ، ننڍا وڏا ذات پات ميٽي،
اچو! هلون عشق جي سمندر ۾ آهه جو بيڪنار ڪوئي.
****