مينهن ۾ محبوب کي تون ياد ڪر!
ايئن ڪجهه ويران من آباد ڪر!
عشق! تون ئي آنهه بس آزادگي!
مون منجھان مون کي اچي آزاد ڪر!
جيڪڏهن دل کي خدا جو گهر ڪرين،
عشق کي اُن گهر سندو بنياد ڪر!
تو بنان صحرا لڳي دنيا سڄي،
نينهن! اِن کي مِينهن ٿي آباد ڪر!
ڪجهه ڏهاڙا وڃ پرينءَ جي ڳوٺ ڏي،
نوڪريءَ ۾ نه وهي برباد ڪر!
شاعري تنهنجي ٻُڌي ڀي ڏينهن ٿيا،
آ هلي آ مِينهن! ڪجهه ارشاد ڪر!
****