حڪمت مان مراد:
• خدائي معرفت ۽ احڪامن جو اهڙو علم جنهن سان انساني شخصيت ڪمال تي پهچي.
• شين جي خاصيتن، محرڪن ۽ نتيجن جو علم.
• اهڙا مضبوط ۽ محڪم علم جيڪي هڪ حڪيم(داناءَ) ٻئي حڪيم کان بنا ڪنهن ڪتاب ۽ بيان جي واسطي سان حاصل ڪري.
• اهڙي محڪم شريعت جيڪا اڳين آسماني ڪتابن جي موافق هجي.
• حڪمت مان مراد پاڻ سڳورن جي سنت، عملي زندگي ۽ سندن سيرت آهي.
• ان مان مراد دين جي سمجهه ۽ بصيرت آهي.
• حڪمت مان مراد قرآن مجيد جي سمجهه ۽ قرآن مجيد جي اصولن جي ڄاڻ آهي.
• ڪن وٽ هر اهڙو ڪلام جيڪو انسانن کي پنهنجين غلطين تي متنبهه ڪري ۽ انهن ۾ انسانيت جا جوهر اجاگر ڪري ۽ انهن کي نيڪين جي طرف وٺي وڃي اها حڪمت آهي.
• حڪمت اهڙي قوت آهي جنهن تحت انسان حق ۽ انصاف پرکي وٺندو آهي ۽ ان مطابق فيصلو ڪندو آهي، معاملات جي صحيح سمجهه پڻ حڪمت ۾ شامل آهي. مثال طور تي قرآن مجيد ۾ حضرت دائود ؑ جي لاءِ فرمايو ويو آهي:
وَ اٰتَیۡنٰہُ الْحِكْمَۃَ وَ فَصْلَ الْخِطَابِ ﴿۲۰﴾ (ص:20)
۽ ان کي حڪمت ۽ فيصلي ڪندڙ ڳالهه ڏني سون.