چُمي
هر صبح اسان جو پنهنجو آهي
هي رات پاڻ کي ڪڏهن به نٿي اورانگهي سگهي،
مان ڏسان ٿو،
هي سرحدي لوڙها لاچار ٿي رهيا آهن،
بيشڪ!
عظيم آهي اهو ڀاڪر،
۽ اُها چمي
جيڪا سرحن کي چيري رهي آهي
۽ فسطائيت کي شرمنده ڪري رهي آهي
ها! مونکي پڪ آهي ته
هي آزاد فضا
هڪ لذيذ چمي وانگي آهي
۽ هر قومي بقا پڻ محبت جيان آهي
اي خواب ڏسندڙ ساٿيو!
اچو!
ها اچو!
هي ڌرتي پاڻ کي ئي پڪاري رهي آهي
ها! مڪار آهن اهي ماڻهو
جيڪي محبتن تي بندشون وجهن ٿا،
ڇا ڪو قومي ضمير
انساني ضمير کان مختلف هوندو آهي؟
اَچو ته سڀ برج ڪيرايون!
هي آزادي
اسان سڀني کي لوڙ ۾ آهي!
اسين ايندڙ نسلن اڳيان جوانده آهيون،
اچو ته انهن کي ورثي ۾ ڪي چميون ڏيون
ها! گهڻو ٿيو
هاڻي چپن کي ڇهڻ ڏيو
۽ سرحدن تي ديوارن بجاءِ
اچو ته مائرن جون دليون رکون!!