ڪالم / مضمون

خوابن جي آزادي

لطيف جمال سنڌ جي اُنهن ٿورڙن ليکڪن ۾ شُمار ٿئي ٿو، جن کي گهڻو پڙهيو ويندو آهي. جنهن جا مضمون پڙهڻ شروع ڪبا ته آخري لفظن تائين جيسيتائين پڙهي پورا نه ڪبا تيسيتائين سُڪون نه ايندو. هُن جي لفظن ۾ مينهوڳيءَ کان پوءِ، گُهلندڙ ٿڌڙي هوا جو هُڳاءُ به آهي ته وڇوڙي جون ميارون به آهن ته سرءُ مند جا سڏڪا به آهن ته گُلابن تي پوندڙ ماڪ جا قطرا به آهن. هُن جي مضمونن مان سندس وسيع مُطالعي جي پروڙ پوي ٿي. هُو جڏهن لفظن کي صبح جي موسمن ۾ ويڙهي پڙهندڙن آڏو پيش ڪري ٿو ته ديس جون شامون دُعائون بڻجي وڃن ٿيون.
  • 4.5/5.0
  • 4008
  • 630
  • آخري ڀيرو اپڊيٽ ٿيو:
  • لطيف جمال
  • ڇاپو پھريون
Title Cover of book خوابن جي آزادي

ڪنٽرولڊ جرنلزم ۽ سِرل جو صدقو

مون کي خبر ناهي ته فرانس جي خوبصوت شاعر باڊليئر ائين ڇو لکيو هو ته: ”جمهوريتن جو رنگ ڪارو ٿيندو آهي.“ يا هڪ نظم ۾ ائين ڇو لکيو هُئائين ته: ”چند ماڻهن کي حڪمرانيءَ ۽ باقي عوام کي صبر سان زندگي گُذارڻ جو اختيار آهي.“ اُهو باڊليئر جنهن فرانس جي سياسي حالتن جي حوالي سان شاعريءَ جو مجموعو Flowers of Evil (بَديءَ جا گُل) لکيو هو. جيڪو نيپولين جي حامين کي ڀانءِ نه پيو هو. جنهن ۾ هُن چيو هو ته ”شور مان لُطف اندوز ٿيڻ به فن آهي.“ مان سمجهي نٿو سگهان ته ان کان وڌيڪ ادب گهرو جنگين ۽ جنگي حالتن سان ڪهڙي ويڙهه ڪري سگهي ٿو.؟ اُهي حالتون جيڪي عوام مٿان هر دور ۾ مڙهيون وينديون رهيون آهن. ادب جنگي حالتن ۾ عوام جي روحن جي نه رُڳو ترجماني ڪئي آهي پر نيڪيءَ ۽ بَديءَ جي وچ ۾ فرق واري لڪير ڇِڪي آهي. اُن وقت جي صحافت لاءِ سلاخون هُيون پر پوءِ به صحافين مٿان خوف جا اهڙا ڪارا ڪڪر ڇانيل نه هُئا. جيڪي هن مُلڪ ۾ صحافين مٿان ڇانيل رهيا آهن. جنهن لاءِ مُلڪي ۽ بين الاقوامي ميڊيا تي هن وقت وڏو بحث هلي رهيو آهي. سرل الميڊا نيويارڪ ٽائيمز ۽ واشنگٽن پوسٽ کان وٺي مُلڪي ميڊيا جي توجهه جو مرڪز بڻيل آهي. ڇا سرل المائيڊا شايد باڊليئر جي اُها نظم ناهي پڙهي جنهن ۾ باڊليئر ” جمهوريت جو رنگ ڪارو ٿيندو آهي.“ لکيو هو. پر شايد سول – ملٽري اسٽيبلشمينٽ معاملن جهڙن لاڳاپن واري ککر ۾ کڙو هڻڻ کان پهرين هُن اهو سمجهيو هو ته: ” جمهوريتن جا رنگ گيڙو ٿيندا آهن.“ جيڪڏهن مُلڪي ميڊيا کي حساس قومي معاملن تي لکڻ جو ايترو ئي شوق آهي ته پهرين پنهنجي ميڊيا جي حدن Limitations کي سمجهڻ گُهرجي. ڇاڪاڻ ته مُلڪ اندر اهو طئي ڪرڻ بيحد مُشڪل آهي ته ڪهڙا مسئلا حساس قومي معاملن جي زمري ۾ اچن ٿا ۽ ڪهڙا مسئلا مُلڪ جي حساس قومي معاملن جي زمري کان آجا قرار ڏنل آهن؟؟ جيڪڏهن لکڻ جي صحافتي آزاديءَ جي خبر ئي ناهي ته پوءِ اخباري ڪاغذ ڪارا ڪرڻ کان بهتر آهي ته باڊليئر جي اُنهن سِٽن وانگر ته شور مان لُطف اندوز ٿيڻ واري آرٽ تي عمل ڪرڻ گُهرجي. ڇا ٿي پيو جيڪڏهن سِرل الميڊا حساس قومي معاملن کي خطري ۾ وجهڻ واري خبر نه هلائي ها!! ڪهڙي قيامت اچي ها؟ جيڪڏهن هُو اهڙي ذميواري پنهنجي سِر تي کڻڻ بجاءِ خاموش رهي ها ؟! ڇا سرل الميڊا کي اها خبر نه هُئي ته هُو اهڙي مُلڪ ۾ رهي ٿو. جنهن لاءِ ”سي ڪرسٽين فيئر“ پنهنجو ڪتاب Fighting To The End لکي، هن مُلڪ ۾ پاڻ لاءِ داخلا جا سمورا دروازا بند ڪري ڇڏيا هُئا. جنهن هن مُلڪ کي Greedy State (لالچي رياست) جا لقب ڏنا هُئا. ڀلا سرل الميڊا کي اهڙي جُوالا جي مِٽيءَ مان رانديڪا ٺاهڻ جي ضرورت ڪهڙي هُئي؟ جنهن جي کيس خبر هُئي ته ڪنهن وقت به هُو اُن جي لپيٽ ۾ اچي ڀسم ٿي سگهي ٿو. ليڪن هُو جنهن لاءِ چون ٿا ته انگريزيءَ ۾ سوچيندو آهي. هن جديد دور ۾ ڀلا انگريزيءَ ۾ سوچڻ وارا مُلڪ جي حساس معاملن تي پنهنجي صحافتي ذميوارين کي پاسي تي رکي ڇو نٿا سوچين؟! سرل کي اها خبر هُجڻ گُهرجي ها ته جيڪي صحافي حساس قومي معاملن کي ڇيڙيندا آهن يا ٻوليءَ جا اُبتا سُبتا اصطلاح استعمال ڪندا آهن يا سڌي يا اڻسڌي طرح مُلڪي معاملن تي خيالن جي آزاديءَ جا عقاب اُڏاريندا آهن، سي پنهنجي ڪئي جي سزا ڪاٽيندا آهن. گُذريل ٻن ٽن ڏهاڪن جو رڪارڊ ئي معلوم ڪجي ته ڳالهه سمجهه ۾ اچي ويندي. ليڪن صحافي پنهنجي حدن ۾ رهڻ بجاءِ طئي ٿيل لڪيرون اورانگهي وڃن ٿا. نتيجي ۾ مُلڪ جي ساک بين الاقوامي سطع تي خراب ٿيڻ جا امڪان پئدا ٿي پون ٿا. سرل الميڊا ئي ڇو؟ هر اُهو صحافي يا قلمڪار جيڪو مُلڪي سالميت لاءِ خطري جو سبب بڻجندو. اُهو هر حالت ۾ پنهنجي ڪيل ڪوتاهيءَ جو حساب ڀريندو. ڇاڪاڻ ته اسٽيبلشمينٽ جي سهڪار کان سواءِ جمهوريت ساهه کڻي ناهي سگهندي. پر جڏهن ڪنٽرولڊ ڊيموڪريسي جو سوال اچي ٿو اُتي ته سول - ملٽري اسٽيبلشمينٽ جي سهڪار وارا معاملا وڌيڪ اهميت جوڳا بڻجي وڃن ٿا. اُتي ڪنهن به خُفيا يا ڳُجهي گڏجاڻيءَ کي پنهنجي ڪالمن ۽ خبرن ۾ کڻي اچڻ جو ٻيو مقصد ته اهو ئي بيهي ٿو ته اهڙي صحافت مُلڪ جي سالميت لاءِ خطري جو سبب هُجڻ جي علامت سمجهي وڃي ٿي. تنهن ڪري قومي ۽ بين الاقوامي ميڊيا سرل الميڊا جي معاملي کي پنهنجي سِر تي کڻڻ بجاءِ پهرين مُلڪ جي حساس معاملن کي سمجهڻ جي ڪوشش ڪري. ان لاءِ ضروري آهي ته سولين سرڪار، صحافت ۽ اسٽيبلشمينٽ جو هڪ پيج تي هُجڻ ضروري آهي. جيڪڏهن سولين حُڪومتون ۽ اسٽيبلشمينٽ ئي فقط هڪ پيج تي هونديون ۽ صحافت سهڪار ڪرڻ واري ذميواريءَ کان آجي هوندي ته خدشات جنم وٺندا. هن وقت جڏهن ڪشمير ۾ ٻرندڙ باهه کي بُنياد بڻائي مُلڪ جي پرڏيهي وزارت ڪشمير ۾ مسلمانن مٿان ٿيندڙ ظلمن جي داستانن جا تاڪيا سڄي دُنيا اڳيان کولي رکيا آهن ۽ انڊيا سرجيڪل اسٽرائيڪ جي گهوڙي تي سوار هُجڻ جون دعوائون ڪري رهيو آهي ۽ ڪشمير جون ڪهاڻيون لڪائڻ لاءِ گلگت، بلتستان ۽ بلوچستان جا دُهل وڄائڻ شروع ڪيا آهن ۽ مُسلسل قومي سلامتيءَ خلاف سڄي دُنيا ۾ مُلڪ خلاف سازشون ڪري رهيو آهي. جڏهن ته گلگت ۽ بلتستان جو عوام مُلڪ سان وفا جي علامت بڻيل آهي. چند اسماعيلي علهدگي پسند مُلڪي سلامتيءَ لاءِ خطرو بڻيل هُئا. جيڪي پڻ هاڻ مُلڪ جي قومي ڌارا ۾ شامل بڻجي گلگت ۽ بلتستان جي ترقيءَ لاءِ حُڪومت سان گڏ بيٺل آهن. بلوچستان ۾ ثناءُالله زهري سڄي بلوچستان اندر امن امان جي ضمانت بڻيل آهي. چند سردار پنهنجي قبائلي سوچ سبب مُلڪ جي خوشحال آئيندي جي خلاف هُئا. سي هاڻ مُلڪي اتحاد واري ڌارا ۾ شامل بڻيل آهن. دهشتگرديءَ خلاف جيترو هن مُلڪ نُقصان سَٺو آهي ايترو شايد دُنيا جي ڪنهن به مُلڪ نُقصان ناهي سَٺو. دهشتگردن خلاف وڏي جنگ هن مُلڪ جي ماڻهن وڙهي آهي. جيڪڏهن آمريڪا ۽ اُن جا اتحادي ان ڳالهه کي مڃڻ لاءِ تيار ناهن ته اُها اُنهن جي نا سمجهي آهي. مُلڪ جي عظيم ترين قُربانين جي باوجود به صحافي ۽ قلمڪار مُلڪ جي سولين سرڪار ۽ اسٽيبلشمينٽ مٿان الزام تراشيون ڪري دُنيا اڳيان وطن عزيز جو اميج خراب ڪندا ته اهو مُلڪ جو حساس ترين معاملو ئي سمجهڻ گُهرجي. جڏهن ته سِرل الميڊا کي اهو ياد ڇو نٿو اچي ته هُو جن کي ”بُواءِ“ ڪري لکي ٿو دُنيا اُنهن کي ٻين لقبن سان سُڃاڻي. سو خوامخواهه معاملن کي مُنجهائڻ بجاءِ سرل الميڊا سازشن جو شڪار بڻيو آهي. معاملا تحقيقاتن کان پوءِ ئي طئي ٿيندا. جيستائين انڪوائرين جون رپورٽون اچن تيستائين پيرول جهڙي آزاديءَ ذريعي ايگزٽ ڪنٽرول لسٽ مان سرل الميڊا جو نالو هٽايو ويو آهي.
اليڪٽرانڪ ميڊيا اڳيان وفاقي گهرو وزير چوڌري نثار پنهنجي پهرين پريس ڪانفرنس ۾ جنهن ڳالهه جو خدشو ظاهر ڪيو هو ته: ”جيڪڏهن ائين نه ڪيو ويو وڃي ها ته اهو چيو وڃي ها ته حُڪومت اها خبر پاڻ لِيڪ ڪئي آهي.“ پر اخباري مالڪن ۽ ايڊيٽرن سان گڏجاڻيءَ بعد سرل الميڊا جو نالو ايگزٽ ڪنٽرول لِسٽ مان اهو چئي خارج ڪيو ويو ته: ” اهڙو قدم صحافت ۽ آزاد ميڊيا لاءِ خير سگاليءَ طور کنيو ويو آهي. پر اي سي ايل مان سِرل جو نالو خارج ٿيڻ سان انڪوائريءَ تي ڪو اثر نه پوندو.“ ٻئي پاسي ڪور ڪمانڊرز ڪانفرنس واري اجلاس ۾ اهڙي خبر جي فيڊنگ کي قومي سلامتيءَ جي ڀڃڪڙي قرار ڏنو ويو آهي. آرمي چيف جنرل راحيل شريف قومي سلامتي ڪميٽيءَ جي اجلاس جي حوالي سان آيل خبر تي ڪور ڪمانڊرز ڪانفرنس ۾ ڳڻتيءَ جو اظهار ڪيو آهي. جنهن ڪانفرنس ۾ شريڪ ٿيندڙن قومي سلامتي ڪائونسل واري اجلاس جي باري ۾ خبر جي فيڊنگ کي جڙتو قرار ڏنو آهي. جڏهن ته اخباري ذريعن موجب قومي سلامتي ڪائونسل واري اجلاس جي خبر خود حُڪومتي ادارن کان هٿ ڪئي وئي هُئي. جيڪڏهن اهڙي خبر جاري ٿيڻ جو اهم ذريعو حُڪومتي ادارا آهن ته پوءِ ان ڳالهه جا واضع امڪان آهن ته حُڪومت ۽ اسٽيبلشمينٽ جي وچ ۾ وڇوٽيون وڌي رهيون آهن. ڇاڪاڻ ته وفاقي گهرو وزير پنهنجي پهرين پريس پڌرائيءَ ۾ جنهن ڳالهه جو خدشو ظاهر ڪندي، سرل الميڊا کي ان معاملي جو ذميوار قرار ڏئي، حُڪومت ۽ اسٽيبلشمينٽ ۾ پئدا ٿيندڙ ٽڪراءَ کي روڪڻ جي ڪوشش ڪئي سا بظاهر ناڪام ٿيندي نظر اچي رهي آهي. اهڙي اڻوڻندڙ صورتحال پئدا ٿيڻ جي صُورت ۾ نواز سرڪار ڪهڙا سياسي پتا کيڏندي؟ ان جو تجزيو ڪرڻ وقت کان اڳ هوندو. جڏهن ته صحافتي ذريعن کي اها ڳالهه سمجهڻ گُهرجي ته ڳُجهين گڏجاڻين جون رپورٽون سرڪاري طور جاري ٿيندڙ سرڪيولر کان اڳ ئي جاري ڪرڻ اسان جهڙي مُلڪ ۾ وڏو جُرم آهي. جتي صحافتي آزاديءَ کان وڌيڪ اهم قومي سلامتي آهي. ڇاڪاڻ ته اهڙين خبرن سان قومي سلامتيءَ جا سنگين معاملا جُڙيل هوندا آهن. جيتوڻيڪ هن وقت تائين اسان جيڪو صحافت لاءِ پڙهيوسين سمجهيوسين سو سرل الميڊا سڀ غلط ثابت ڪري ڏيکاريو. جيتوڻيڪ صحافتي آزادي هر سماج جو بُنيادي حق آهي. وفاقي گهرو وزير چوڌري نثار به اهڙي صحافتي آزاديءَ جي ئي ڳالهه ڪري رهيو هو ته جيڪا صحافتي آزادي اسان کي گُهربل آهي. جيڪا مُلڪ جي حساس معاملن لاءِ خطري جو سبب بڻجي نه سگهي. تنهن ڪري صحافين ۽ قلمڪارن کي هڪ ڳالهه سمجهڻ گُهرجي ته جيڪي مسئلا مُلڪ جي حساس معاملن لاءِ خطري جو سبب بڻيل آهن. اهڙن حساس معاملن تي پنهنجو قومي فرض سمجهي قلم جو صحيح استعمال ڪن ۽ اهڙن معاملن کي مُنجهائي پيش نه ڪن. جن سان ٻاهر جي دُنيا وٽ مُلڪي سالميت مٿان آڱريون کڄڻ شروع ٿين. جتي ”ڪنٽرولڊ ڊيموڪريسي“ رائج ٿي سگهي ٿي ڀلا ٻُڌايو ته اُتي ”ڪنٽرولڊ جرنلزم“ واري ٿيوري ڪارگر ڇو ڪونه ٿي سگهندي؟؟! صحافت جي آزاديءَ جي ڳالهه ته چوڌري نثار علي به ڪري رهيو آهي. هُن ته سرل الميڊا کي ”ايگزٽ ڪنٽرول لسٽ“ مان آجو ڪري صحافتي ميڊيائي آزاديءَ جو هن مُلڪ ۾ وڏو مثال قائم ڪيو آهي. هُوته فقط اها تصديق ڪري رهيو آهي ته عدم جي خُواب مان اک ڪنهن کولي؟ اسان هروڀرو صحافت کي اياز وانگر ”ڪروڌ ۾ آيل ڪاريهر جي اکين وانگر ٿي سمجهيو.“ جڏهن ته هاڻ خبر پئي آهي ته صحافت ته سماج لاءِ سُندربن هُجڻ گُهرجي. جنهن وٽ سڀئي پاپ پُوري سگهڻ جي صلاحيت هُجي. اسان کي پهرين خبر ئي نه هُئي ته صحافت کي مليل آزادي مُلڪن جي سالميت لاءِ خطرو به بڻجي سگهي ٿي. چوڌري نثار علي! اسان تُنهنجا بيحد شُڪر گُذار آهيون. جن کي تو روشنيءَ جو رستو ڏيکاريو. اسان ته هن وقت تائين بيحد بيخبر هُئاسين ۽ اهو سمجهندا هُئاسين ته صحافت در اصل ”صحيفي“ مان نڪتل آهي. جڏهن ته اسان سڀ غلط هُئاسين دُنيا ۾ سوين يونيورسٽيون آهن ۽ مُلڪ ۾ به ڪيتريون ئي يونيورسٽيون آهن. جتي ماس ڪميونيڪيشن جا شُعبا آهن جتي صحافت پڙهائي وڃي ٿي. نوجوان ڊگريون حاصل ڪن ٿا. ليڪن اڄ تائين شايد ئي ڪنهن کي خبر هُجي ته صحافت جي باري ۾ چوڌري نثار عليءَ جيڪي حدون مُقرر ڪيون آهن. اُنهن حدن جي باري ۾ اُهي علمي ۽ تدريسي ادارا اڄ تائين پنهنجي شاگردن کي پڙهائي ڇو ڪونه سگهيا آهن.؟؟ مان سمجهان ٿو ته صحافت جي Limitations جي باري ۾ اهڙين درسگاهن ۾ چوڌري نثار عليءَ جا ليڪچر ضرور ڪرائڻ گُهرجن. جتي هُو صحافين کي پنهنجي پنهنجي اوقات ۾ رهڻ سيکاري سگهي. جيڪڏهن سرل الميڊا ”بديءَ جا گُل“ ڇاڻيا آهن ته پوءِ چوڌري نثار وٽ به سِرل جو صدقو ڪڍڻ لاءِ هاڻ ڪو اخلاقي جواز نٿو بچي.