سچائيءَ سان لکيل آتم ڪهاڻي
سائين ديدار حسين شاهه جي اکڙين ڇا نه ڏٺو آهي، وڏڙن جي وڏائپ، چڱ مڙسي جا چرچا ۽ انصاف ڀريا اعلان، ٻالڪپڻو، تعليم، سماجي ۽ سياسي ماحول، محبتون وفاداريون، انصاف جي دروازن تي گيهه پيهه انصاف جو وڪرو ۽ ٻي طرف انصاف ڀريا اعلان. آخر ۾ پنهنجي قلم سان انصاف ورهائڻ ۽ ذهني سڪون حاصل ڪرڻ.
تاريخ ۽ شهادتن جي شعبي جي ڄاڻ به خوب اٿن، ڪتابي ۽ پڻ عملي ميدان ۾.
سائين ديدار حسين شاهه اڃا ته آتم ڪهاڻيءَ جو پهريون باب لکيو آهي، جنهن ۾ سچائي وفاداري ۽ ڪمٽمينٽ جي جهلڪ نظر اچي ٿي. باقي ٻه حصا: هڪ دوستن ۽ ساٿين بابت ۽ ٻيو دنيوي شهادتن جو، جيڪي لاڙڪاڻي کي نصيب ٿيون. جن جو تعلق به لاڙڪاڻي سان آهي ته ليکڪ جو واسطو به انهن سان ۽ لاڙڪاڻي سان آهي.
سياسي ۽ سماجي تاريخ تي جيترو ديدار حسين شاهه جو ذهن ۽ قلم لکي سگهندو، اوترو شايد ڪنهن ٻئي جو قلم لکندو. پاڻ جيئن ته ان ڊرامي جي ڪردارن منجهان آهن تنهن ڪري کيس نماڻو عرض آهي ته قلم جي مَسُ، سڪڻ نه ڏيندا ۽ اهي باب به پورا ڪندا. مٿي ذڪر ڪيل ڊرامو ڪٿي ٿيو، ڪردار ڪهڙا هئا، فلاسفي، نفسيات ۽ نصيحت ڪهڙي حاصل ٿي، ان کي به سنوارڻ جو سِلو، منهنجي دل ٿي چوي ته سائين ديدار حسين شاهه ئي مڪمل ڪري سگهي ٿو.
Globe theatre، دنيا ۾ مشهور آهي، اهڙو گلوب، نئين ديري منجهه به قائم آهي، فقط انڪروچمينٽ هٽائڻي آهي ۽ ڪاروبار اصلي وارثن کي ڏيارڻو آهي، قبضي گيرن ته مرڪز، سنڌ ۽ لاڙڪاڻي جي سياسي ميراث جي ڀينگ ڪري رکي آهي. سياست جيڪا عبادت هئي، ان کي واپس ڪرائڻو آهي. سائينءَ کي التجا آهي ته فقط عَلَم کڻي هلي، سچ جو نعرو هڻي ته پروانا، اصلي جيالا ۽ سچ جا شيدائي هزارين ميدان ۾ ڪڏي پوندا.
بدر اُڄڻ