جي ايم سيد جي حمايت باوجود پير علي محمد راشدي، سيد عبدالله شاهه کان اليڪشن هارائي ويو
صوبائي ۽ قومي سطح تي چونڊون ٿيون، جنهن ۾ پاڪستان جي وزيراعظم محترمه بينظير ڀٽو ٿي ۽ سنڌ ۾ سيد عبدالله شاهه وزيراعليٰ منتخب ٿيو. سيد عبدالله شاهه صاحب مرحوم کي سنڌ جو سٺو وزيراعليٰ ڪري ياد ڪيو وڃي ٿو. شاهه صاحب مرحوم پنهنجو سياسي ڪيريئر 1960 ۾ يونين ڪائونسل بوبڪ جي چيئرمين جي حيثيت ۾ شروع ڪيو. پاڻ ماشاء الله پڙهيل لکيل، هاءِ ڪورٽ جو وڪيل هيو. سندس آفيس بندر روڊ تي هئي. 1970 جي اليڪشن ۾ شاهه صاحب پيپلز پارٽيءَ جي ٽڪٽ تي، سنڌ جي جھوني سياستدان مرحوم پير علي محمد شاهه راشديءَ کي، سيوهڻ جي صوبائي حلقي ۾ وڏي اڪثريت سان شڪست ڏني، جڏهن ته مرحوم علي محمد راشديءَ کي مرحوم جي ايم سيد جي ڀرپور حمايت حاصل هئي، پر شاهه صاحب سٺي اسر رسوخ وارو ۽ علائقي جو ماڻهو هيو. سون تي سهاڳ اهو ٿيو ته پيپلز پارٽيءَ جي ٽڪيٽ هئس، ان ڪري شاندار ڪاميابي حاصل ڪيائين. پهرئين دفعي ئي سنڌ اسيمبليءَ جو ڊپٽي اسپيڪر منتخب ٿيو. ٿوري عرصي کانپوءِ سنڌ ۾ ممتاز علي ڀٽي صاحب، شهيد ذولفقار علي ڀٽي جي اجازت سان، سنڌ جو فوڊ ۽ ايگريڪلچر ڪوآپريٽو جو وزير ڪري رکيس، جتي سائينءَ سٺو ڪم ڪيو.
1985 جي نان پارٽي اليڪشن ۾ جيڪي چونڊون پيپلز پارٽي جي بائيڪاٽ ۾ ٿيون هيون، ان ۾ بهرو ورتائين ۽ سيد ڪوڙل شاهه مرحوم جي مقابلي ۾ هار کاڌائين. بعد ۾ سيد ڪوڙل شاهه محڪمه جيل جو وزير ٿيو. انوقت چيف منسٽر سيد غوث علي شاهه هيو. 1988 جي اليڪشن ۾ پيپلز پارٽيءَ جي ٽڪٽ تي بهرو ورتائين ۽ صوبائي اسيمبلي تي سيوهڻ جي حلقي مان منتخب ٿي آيو. سنڌ اسيمبلي جو اسپيڪر به ٿيو. 1990 جي چونڊن ۾ سائين عبدالله شاهه صوبائي اسيمبلي جي سيٽ هارائي هئي ته، محترمه سندس عزت افزائي ڪري، کيس سينيٽ جو ميمبر چونڊرايو. 1993 جي اليڪشن ۾ سيوهڻ جي تڪ تان چونڊجي آيو ۽ سنڌ جو وڏو وزير ٿيو.
عبدالله شاهه صاحب جي لاءِ اهو مشهور آهي ته ڪم ڪرڻ جو تڪڙو، فائل پڙهڻ ۽ آرڊر ڪرڻ ۾ ڀڙ هيو. هڪ بهادر انسان، يارن جو يار، پارٽيءَ جو وفادار، سندس دور کي چڱي نموني ۾ ياد ڪيو ٿو وڃي، خاص ڪري امن امان بهتر رکيائين. ڪراچي شهر ۾ آپريشن به ان جي ڏينهن ۾ ٿيو هيو، جنهن ڪري ڪراچيءَ مان ٻوري بند لاش ملڻ جو سلسلو بند ٿيو ۽ سنڌ ۾ ڪافي ترقياتي ڪم ٿيا، جن ۾ حيدرآباد کان سيوهڻ روڊ اڄ به زندهه مثال آهي. هٿن جي ڪنگڻن کي آئينو ڪهڙو ڏيکارجي، پر افسوس سان چوڻو ٿو پئي ته سيوهڻ کان لاڙڪاڻي تائين 250 ڪلوميٽر انڊس هاءِ وي اڃان تائين ٺهي ڪو نه سگھيو آهي ۽ رستو هلڻ جھڙو ڪو نه آهي، ماڻهن جون دانهون ڪو به ٻڌڻ وارو ڪو نهي. نوڪريون به ان جي زماني ۾ بغير ڪنهن متڀيد جي، معيار تي مليون ۽ ڪنهن به طرف کان ڪابه شڪايت ڪا نه ملي. عبدالله شاهه مرحوم جنهن کي حضرت پير سائين پاڳارو سڪندر شاهه ثاني پيار مان لڪياري لال ڪري سڏيندو هيو. شاهه عبدالطيف ڀٽائي صاحب اهڙن ماڻهن لاءِ چيو آهي ته
ماڻهو سڀ نه سهڻا، پکي سڀ نه هنج،
ڪنهن ڪنهن ماڻهوءَ منجهه، اچي بوءِ بهار جي.
شاهه صاحب سٺو دوست، سٺي ايڊمنسٽريٽر طور ڪم ڪندڙ ۽ چڱو نالو ڇڏي ويندڙن مان هڪ آهي. الله تعالي سندس مغفرت فرمائي، سندس درجا بلند ڪري ۽ جوارِ رحمت ۾ جڳهه ڏئي. ان جي وڃڻ جي ڪري جيڪو سياسي خال پيدا ٿيو آهي سو نه ڀرجي سگھيو آهي، جيتوڻيڪ سندس فرزند سيد مراد علي شاهه پنهنجي وس آهر ڪوشش ڪري رهيو آهي، پر مرحوم عبدالله شاهه جهڙو سنهڙو سيپڪڙو ماڻهو، جنهن هيڏو نالو ڇڏيو آهي، ان جو نعمل بدل ملڻ مشڪل آهي.
1993 جي اليڪشن ۾ مون محترمه کي سائين قائم علي شاهه جي روبرو ٻڌايو هيو ته، مير مرتضيٰ ڀٽي جي لاڙڪاڻي جي اليڪشن ۾ بيهڻ ڪري، محترمه بيگم نصرت ڀٽو صاحبه ان جي مدد ڪندي ۽ مسٽر ممتاز علي ڀٽي سان ان جو، اليڪشن جو جوڙ توڙ ٿيندو ۽ محترمه بيگم نصرت ڀٽو جي اثر رسوخ وارا ماڻهو رتيديري ۾ کيس ووٽ ڏيندا ۽ لاڙڪاڻي ۾ ممتاز علي ڀٽي جا ماڻهو مير مرتضي ڀٽي کي ووٽ ڏيندا. بيگم نصرت ڀٽو جي مداخلت جي ڪري پيپلز پارٽي جي ووٽن ۾ گھٽتائي ايندي ۽ مان سڄو وقت مخالف بئنچ تي ويهي، حڪومت وقت جي مخالفت ڪندي ماڻهن جا ذاتي ڪم ڪار ڪري ڪو نه سگھيو آهيان، تنهن هوندي به محترمه چيو ته توهان اليڪشن وڙهو، ڪنهن ٻئي ماڻهوءَ کي ڪو نه بيهارينديس، الله ڀلي ڪندو. محترمه بيگم نصرت ڀٽو کي طاقتور ڌرين اهو اطمينان ڏياريو هو ته، اُهي مير مرتضي ڀٽي کي سنڌ جو چيف منسٽر ڪرائيندا، جنهن جي ڪري ان کي دمشق مان گھرائي اليڪشن ۾ بيهاريو ويو هيو. اليڪشن ٿيڻ کان بعد ٿيو اهو، جنهن جو مونکي خدشو هيو. بيگم نصرت ڀٽو جي چوڻ تي سومرن ۽ گهانگھرن صاحبن ووٽ ڪو نه ڏنا ۽ نئين ديري ۽ ان جي پس گردائيءَ ۾ بيگم نصرت ڀٽو جي چوڻ جي ڪري ووٽ نه مليا ڇو ته مير مرتضي، ممتاز علي ڀٽي کي اثر وارا ووٽ ڏياريا.