زوزاٽ ڪوسو ڪير آهي؟
“ توکي ٻڌائڻ لاءِ مون وٽ ٺمري کان سواءِ ڪجهه به ڪونهي.”
“مونکي ٺمري نه ٻڌائجانءِ، بودلا. اهڙي غلطي ڪڏهن نه ڪجانءِ.”
“ ڀلا راڳ درٻاري ٻڌايانءِ؟ هر دور جي مغل اعظمن جو پسنديده راڳ آهي.”
“ اجايو منهنجي هٿان مارجي ويندين، بودلا. مان پڪي راڳ جو دشمن آهيان.”
“ ته پوءِ توکي ٻڌائڻ لاءِ مون وٽ ڪجهه به ڪونهي.”
“ مونکي پنهنجي غلطي جو احساس ٿيو آهي.”
“ڪهڙي غلطي؟”
“ مان گرامر ۾ ڏِڏُ آهيان. مونکي توکان ڪجهه ٻُڌڻو ناهي. مون کي توکان ڪجهه پڇڻو آهي.”
“ پڇ، ڇا ٿو پڇڻ چاهين.”
“ شهر وڃڻ جي تيارين ۾ آهين نه؟”
“ها، آهيان.”
“ زوزاٽ ڪوسو جو نالو ٻڌو اٿئي؟”
“نه.”
“ اڙي، زوزاٽ ڪوسو جو نالو نه ٻڌو اٿئي، بودلا!”
“ تنهنجو مائٽ آهي ڇا؟”
“ اوه بودلا! تون ڏاڍو جاهل ۽ اڻپڙهيل آهين.”
“ ائين نه چئهءُ گِدو. ٽنڊي ڄام وارا کچڻي ڪري ڇڏينديءِ. مان ايگريڪلچرل سائنس ۾ ايم ايس سي ڪئي آهي.”
“پر، توکي زوزاٽ ڪوسو جي باري ۾ ڪا خبر ڪونهي. تون شهر وڃي ڇا ڪندين؟”
“مون وٽ ٽي ايڪڙ زمين آهي. هڪ ايڪڙ تي ڀاڄيون پوکيندو آهيان. هڪ ايڪڙ تي پولٽري فارم آهي. هڪ ايڪڙ تي ڇيلا ۽ ٻڪريون پاليندو آهيان. پنهنجي پيداوار شهر وڃي وڪڻندو آهيان.”
“پر، توکي ته زوزاٽ ڪوسو جي باري ۾ ڪا خبر ڪونهي شهر ۾ تنهنجو ڪم ڪيئن هلندو!”
“گذريل هفتي ته ٺيڪ هليو هو.”
“اسان ٻنهي ۾ ڪميونيڪيشن گيپ آهي. تون زمان ماضيءَ جي ڳالهه پيو ڪرين. مان زمان حال جي ڳالهه پيو ڪريان.”
“گذريل هفتي ۾ شهر ۾ ڪو انقلاب آيو آهي ڇا؟”
“تون هڪ هفتي جي ڳالهه پيو ڪرين بودلا، هر ايندڙ گهڙي سان گڏ هڪ انقلاب ايندو آهي، گذريل گهڙيءَ ۾ آيل انقلاب جي جاءِ والاريندو آهي.”
“ مار گدو! وڏي فلسفي واري ڳالهه ڪئي اٿئي.”
“ منهنجي ڳالهه نه ڪر. پنهنجي ڳالهه ڪر. توکي زوزاٽ ڪوسي جي باري ۾ خبر ڪونهي. تون شهر وڃي ڇا ڪندين!”.
“ زوزاٽ ڪوسي شهر تي قبضو ڪري ورتو آهي ڇا؟”
“ ذهنن تي ٿيل قبضو شهرن تي ٿيل قبضي کان وڌيڪ جڪڙيندو آهي.”
“تون ته سچ پچ فلاسافر ٿي پيو آهين، گدو.”
“ادا، مون ڌوڙ منهن ۾ پاتي آهي. پر، تون شهر وڃي ڇا ڪندين، بودلا ؟ ڪهڙا اَڪ ڪارا ڪندين؟”
“ڪجهه ڀاڄيون وڪڻندس. ڪجهه ڪڪڙيون وڪڻندس. هڪ ٻه ڇيلا وڪڻندس. سرڪاري ذلت بدران عزت جي روزي ڪمائيندس.”
“پر، توکي ته زوزاٽ ڪوسي جي باري ۾ ڪا به خبر ڪونهي شهر وارا توکي ڪيئن قبول ڪندا؟”
“مان ڀاڄيون وڪڻي موٽي ايندس. شهر وارن کي اصل نه ٻڌائيندس ته زوزاٽ ڪوسي جي باري ۾ مون کي ڪا به خبر ڪونهي.”
“ائين تنهنجو ڪم نه هلندو. بودلا. شهر وارن کي متاثر ڪرڻ لاءِ توکي چوٽ چڙهي ٻڌائڻو پوندو ته زوزاٽ ڪوسو ڪير آهي، ڇا ڪندو آهي، ڪٿي جو رهاڪو آهي، ۽ انڊر ويئر ۽ جوراب ڪهڙي رنگ جا پائيندو آهي.”
“ ترس، گدو ترس. تون ڪٿي اُن جڳ مشهور آرٽسٽ جي ڳالهه ته نه پيو ڪرين جنهن هڪ اهڙي ڍڳي جي تصوير ٺاهي هئي، جنهن جو پُڇ نرڙ تي، ۽ سِڱَ پُڇ جي جاءِ تي لڳل هئا؟”
“ مون اڄ تائين ماڻهوءَ کانسواءِ اهڙو ٻيو ڪو جانور نه ڏٺو آهي.”
“ هن اهڙي هڪ ماڻهوءَ جي به تصوير ٺاهي هئي جنهن جو هڪ ڪَنُ نَڪَ جي جاءِ تي، ۽ ٻيو ڪَنُ وات جي جاءِ تي لڳل هو، ۽ سندس نَڪَ ۽ چپ ڪنن جي جاءِ تي چنبڙيل هئا.”
“ ڇا هن هڪ اهڙي به تصوير ٺاهي هئي جنهن ۾ مائيءَ جون اکيون ڪيپراٽيءَ ۾ کُتل هيون، ۽ کيس ٽنگن جي جاءِ تي ٻانهون، ۽ ٻانهن جي جاءِ تي ٽنگون لڳل هيون؟”
“ مائيءَ کي ٽنگون لڳل هيون، يا ٽنگان لڳل هيون؟”
شڪارپور ۾ مائيءَ کي ٽنگان لڳل هيون، ۽ حيدرآباد ۾ ٽنگون لڳل هيون.“
“ هينئر تون سمجهي ويو هوندين ته منهنجو اشارو ڪنهنجي طرف آهي.”
“ تو منهنجي پنجن سالن جي ڀائٽي پريتم پياري ڏانهن اشارو ڪيو آهي. هو سڄو ڏينهن ڀتين تي اِن قسم جون تصويرون ٺاهيندي آهي.”
“ برابر. واهه جا پيرولي ڀڳي اٿئي.”
“ خبر اٿئي بودلا، مان اڪثر سوچيندو آهيان ته پريتم پياري جي وجود ۾ پڪاسو جو روح آهي.”
“ ان ۾ ڪنهن به قسم جي شڪ شبهه جي گنجائش نه آهي.”
.“پر تنهنجو ڇا ٿيندو؟ تون شهر وارن کي ڪيئن متاثر ڪري سگهندين. تو کي ته ڪا خبر ڪونهي ته زوزاٽ ڪوسو ڪير آهي!”
“ ته پوءِ ٻڌائين ڇو نه ٿو ته زوزاٽ ڪوسو ڪير آهي؟”
“ مون کي ڪهڙي خبر ته زوزاٽ ڪوسو ڪير آهي. مون کي فقط ايتري خبر آهي ته زوزاٽ ڪوسي جي حوالي سان شهر وارن کي متاثر ڪري نه سگهبو آهي.”■