نار واري جنگ جو ٻيو ڏيک
صدام گھري سوچ ۾ گم هو. آخري فيصلي تي پهچڻ کان اڳ ڄڻ سموري صورتحال جو جائزو وٺي رهيو هو. ڪافي دير کان پوءِ ڪنڌ مٿي ڪري هن ساٿي جرنيلن ڏانهن ڏٺو. لوهي ٽوپلو(هيلميٽ) پائي هو اٿي بيٺو- اهڙي نموني، ڄڻ چوندو هجي، آخري معرڪي جي مهل اچي اچي ويئي آهي- اچو ته مرڻ کان اڳ اتحادين کي جنگ جو سبق سيکاريون!
تڏهن، اوچتو ئي اوچتو، اک ڇنڀ ۾ سندس ٻه ڀروَسي جوڳا جرنيل ڏانهس وڌي آيا. ٻئي ڄڻا روالور اُڀا ڪري صدام جي سامهون باغي انداز ۾ بيهي رهيا.
صدام کي ڏاڍو تعجب ٿيو.
“هي سڀ ڇا هي؟ ” هن پڇيو.
“اسان سمجهيو هو ته پهرين هوائي حملي کان پوءِ تون آڻ مڃيندين.” هڪڙي جرنيل چيو، “پر، تون ڏاڍو ضدي ، ۽ بيعقل آهين. زميني جنگ ۾ عراق جو هڪ هڪ شهري نه بچندو.”
صدام وائڙو ٿي ويو.
ٻئي جرنيل چيو، “روميل جي فوجي کان پنجاهوڻي فوج ۽ جديد ترين برقي ۽ ڪمپيوٽرائزڊ هٿيار کڻي آيا آهن. پنهنجي ضد جي ڪري سموري عراق کي خودڪشي نه ڪراءِ.”
صدام ڪنڌ ڦيرائي ٻين فوجي آفيسرن ڏانهن ڏٺو. هو خاموش هئا.
جرنيل چيو، “ اسان هٿيار وجھڻ جو فيصلو ڪيو آهي.”
“توهان؟” صدام تعجب وچان پڇيو، “ توهان هٿيار وجھڻ جو فيصلو ڪيو آهي؟ اهو فيصلو ته مون کي ڪرڻ جو اختيار آهي- مان جيستائين هٿيار اڇلائڻ جو فيصلو نه ڪندس، جنگ جاري رهندي.”
“جنگ جاري نه رهندي.” جرنيل چيو،“ تنهنجي طرفان جنگ بنديءَ ۽ هٿيار اڇلائڻ جو اعلان ڪيو ويندو.”
“منهنجي طرفان! ناممڪن.”صدام باهه ٿي ويو. چيائين، “توهان جو دماغ ته خراب ناهي؟”
“ان کان سواءِ تو وٽ ٻيو ڪو به چاڙهو ڪونهي.” هڪڙي جرنيل چيو، “ريڊيو ۽ ٽيليويزن جا نمائندا پاسي واري بنڪر ۾ پهچي ويا آهن. هو تنهنجو اعلان رڪارڊ ڪندا ۽ هتان وڃڻ شرط نشر ڪندا.”
“ مان جنگ بنديءَ جو اعلان هرگز نه ڪندس.”
“ان کان سواءِ ٻي ڪا به واٽ ڪونهي.”
“مان وڙهندي مري ويندس، پر هٿيار نه وجهندس.”
“توکي ڪير وڙهڻ ڏيندو، صدام.”
“ڇا مطلب؟”
“مطلب ته تون هتان نڪرڻ کان پوءِ وڙهندين نه؟” هڪ جرنيل چيو، “ اسين تو کي هتان نڪرڻ نه ڏينداسين.”
صدام هڪدم پنهنجي روالور ۾ هٿ وڌو.
“متان بيوقوفي ڪئي اٿئي.” هڪ جرنيل جهٽ هڻي کانئس روالور کسي ورتو. چيائينس، “ اسين توکي ماريندي دير نه ڪنداسين.”
“ته پوءِ، ماريو ڇو نه ٿا.” صدام رڙ ڪندي چيو، “مون کي ماريو، گولي هڻو.”
“متان سمجهين ته ائين ٿيڻ سان توکي تاريخ ۾ شهيد جو رتبو ملندو!” هڪ جرنيل چيو، “توکي مرڻ کان پوءِ اعلان ڪيو ويندو ته شڪست کان بچڻ لاءِ صدام حسين آپگھات ڪري ڇڏيو.”
صدام محسوس ڪري ورتو ته هو پنهنجن جرنيلن سان نه، بلڪه دشمن جي جرنيلن سان ڳالهائي رهيو هو. ان جو مطلب آهي ته منهنجا جرنيل وڪامي ويا آهن! صدام سوچيو.
“اسين توکي جيئدان ڏيون ٿا.” هڪڙي جرنيل چيو، “تون فقط جنگ بندي ۽ هٿيار وجھڻ جو اعلان ڪري ڇڏ.”
جرنيلن پريان ويٺل آفيسرن کي پاسي واري بنڪر مان ريڊيو ۽ ٽيليويزن جي پروڊيوسرن کي وٺي اچڻ لاءِ چيو.
آفيسر ڊوڙندا بنڪر مان ٻاهر نڪري ويا.
صدر صدام جرنيلن کان پڇيو، “توهان آمريڪي سي آئي اي جا ايجنٽ آهيو؟”
“اسين صدر بش جي عالمي رٿا (ورلڊ آرڊر) جو حصو آهيون.” هڪ جرنيل وراڻيو.
ساڳئي ڏينهن دنيا صدر صدام طرفان جنگ بنديءَ جو اعلان ٻڌو.■
1991