اڙي دل مارجي وينديءَ!
جهنگن جو ديس آ جانم!
دلين ۾ ٽوھ ٿا ٽَهڪن،
اکين مان جُوءَ ٿِي اُڀري!
چُمين جا ڪنڌ ٿا ڪپجن!
گلن جا جسم تُون ڳاڙها،
حُسن جا ٽهڪ ٿِي سمجهين!
جواڻين جي پيشانين جا،
ستارا تِلڪ ٿِي سمجهين!
لڳي ٿو ٻارجي ويندينءَ!
هِتي آ وقت جو ماتم!
بهارون پوءِ به ٿي ڳولين!
آهيڙي گهات ۾ آهن،
اُڏارون پوءِ به ٿي ڳولين!
هٿن سان باھ ٿِي اوڍين!
مُحبت مُشڪ ٿِي سمجهين!
ڪنڊن کي ڪونه ٿِي ليکين،
حياتي عشق ٿِي سمجهين!
زهر ۾ ڳارجي ويندينءِ،
اڙي دل مارجي ويندينءِ!
***