هِي درد جي نگري آ!
هِي درد نگري آ، هِت نيڻ رُنل آهن،
ڪئين خواب ڪُٺل آهن، آواز مُئل آهن!
ميندي جي اُداسي تي هٿ هٿ جي تِري سوچي،
رابيل هِتي روئن، بي واس ڪنول آهن،
هِي درد جي نگري آ، هِت رات لٿل آهي.
ڪا مُرڪ نٿي جاڳي سڀ گيت گهُٽيل آهن.
هِت ماٺ جي مستي آ، پئي ڌُوڙ رڳو ڌڙڪي،
هر چيچ ڪري ماتم، ڇلڙا ئي لُٽيل آهن!
هِي درد جي نگري آ، هِت هار نٿا جهُومن،
هِت جسم رڳو لُٻجن، هِت ٻار اڃا وڪجن!
امڙين جا صُبح ڳوڙها، ڀيڻن جون اکيون شامون،
ڪِٿ زلفن پيا پَٽجن، ڪٿ ڪَنڌ اڃا ڪَپجن!
هِي درد جي نگري آ، هِت پيار نٿو پَلجي!
اظهار جي مُکرين تي ڪاراڻ پئي مَلجي،
معصوم زبانن تي زخمن جا لَڏا آهن!
بي وقت جنازن تي ڪو جيءُ نٿو جهَلجي!
هِي درد جي نگري آ، يا لاش جي اڳڙي ا؟
ٻُڌ، رات اڀاڳي مان ڪا دانهن اچي ٿيي پَئي،
اُٿ، درد جي آڌي ۾ اواز ڏيون گڏجي!
اکڙين کي اُٿاري چئون هي ماٺ اٿئو ويري!
محبوب اُٿو جاڳو تاريخ سَڏي ٿِي پَئي!
***