برسات ....
مُند اُماڻيا پُور اسان ڏي!
کنوڻ نياپا ڪنهن جا آندا،
واءُ حُسن جا ذلف وکيريا،
رڻ جون مُرڪون عشق نهاريون.
وقت اَڪن جون ڦُلڙيون ٺاريون،
ماٺ رڳن تي هٿڙا ڦيريا،
واءُ حسن جا ذلف وکيريا،
ٻيهر جاڳيا گهاوَ هيڪاندا،
سِرڪي آيا سُور اسان ڏي!
***
بٽڻن کي دٻائيندي فونٽ سائيز مٽايو