اکين ائين نه تاڻ!
متان رِڻ رَڙي پَوي!
ڪيڏو جذبا جيءُ ۾،
ڪيڏي آ سُرهاڻ!
اکيون ائين نه تاڻ!
متان رِڻ رَڙي پَوي!
تنهائي، ڪهڙي خبر،
ڇا ڇا ڪندي هاڻ!
اکيون ائين نه تاڻ!
متان رِڻ رَڙي پَوي!
ٽِڙندا گُل رابيل جا،
ٽارين ۾ پڪ ڄاڻ.
اکيون ائين نه تاڻ!
متان رِڻ رَڙي پَوي!
سدا وَسندي ئِي رهي،
چُوڙين تي چانڊاڻ.
اکيون ائين نه تاڻ!
متان رِڻ رَڙي پَوي!
ناهن ويڇا پاڻ ۾،
دليون آهن ساڻ.
اکيون ائين نه تاڻ!
متان رِڻ رَڙي پَوي!
***