تارو تارو ڄڻ ڪو ٽانڊو!
ڪِرڙن کُهنبا پاتا ڍوليا!
تو نه سنڀاريا ناتا ڍوليا!
ٿوهر دل ۾ ڦاٿل آهن.
سِرڪِي آيا بادل آهن،
وهم وريا اڻ ڄاتا ڍوليا!
تو نه سنڀاريا ناتا ڍولتا!
واءُ همرچو پيو جهونگاري،
مُند ٿڌيري کوهي ماري،
پيار ڏئي پاراتا ڍوليا.
تو نه سنڀاريا ناتا ڍوليا!
روح رُلي ٿيو آهي ماندو!
تارو ڄڻ ڪو ٽانڊو!
نيڻ ننڊاکا آتا ڍوليا!
تو نه سنڀاريا ناتا ڍوليا!
***