هڪٻئي تي جفا ڇو الزام ڏيون جانُم،
ويڇن کي بغاوت جو پيغام ڏيون جانُم!
تون حُسن خُماري آ، مان عشق ٻکيان اُن سان،
مزدور اوجاڳن کي آرام ڏيون جانُم!
ڪُجهه سُور سَليون پنهنجا ڪُجهه پُور پڙهون رُت جا،
نظرن کي قرارن جي ڪا شام ڏيون جانُم!
رَت خواب، ننڊون، ڳوڙها، جيڪو به گُهري وحشت،
محبت جي بقا لاءِ سو دام ڏيون جانُم!
مغرور هوا آهي، ڇڏ اوٽ زماني جي،
اچ دل کي ڀري دل اڄ جام ڏيون جانُم!
زخمن سان ڀريل ڌرتي مُرڪون ٿِي ڏسڻ چاهي،
ڪردار گلابن جو انجام ڏيون جانُم!
***