پنهنجن جا ئي هٿ هُئا ڪِن ڪاتين ۾،
خواب اسان جا ماريا ويا اڌ راتين ۾.
بُوند ٿيڻ کان اڳ ۾ اُن کي ٻاريو ويو،
اچڻو هو جنهن ڀاڪر کي برساتن ۾!
عشق سواءِ وڄندي ناهي ڪا ٻولي،
شامل آهي ڪو ته پکين جي لاتين ۾ !
پٿر ٿيندا ڪونه هينئان رُت ڄاڻي وئي،
قرب ڦُٽي پيا ايڏا آهن جهاتين ۾.
ڪنهن به جفا ۾ همت ناهي جو روڪي،
آس ٽِڙي ٿِي آرس موڙي ڇاتين ۾.
پاڻ پراڻي مٽي آهيون اوڀر جي،
سڏ ڏيون ٿا ساٿين کي پرڀاتين ۾.
***