ڌرتي توڏي ڏَنجهه وريا ها.
رَت ۾ رڱجي هَنج وريا ها.
ميرا ڳوڙها خود کي مَهٽي،
کوهن پاسي کنج وريا ها.
ٿِي وئي ساري سنڌ نڌڻڪي،
طالي گهوڙا سنج وريا ها.
وقت کَسي ويو ڇانُئون پاڇا،
ڪاڙا غم جا گَنج وريا ها.
سَڏ تي سَڏ جي مهڪ نه اُڀري،
راتيون اوڍي رَنج وريا ها!
***