سج آهي پرين ليٽيو ڏِس شام لَڄريءَ تي!
ويساھ نه ڪو رکجان ايندڙ تون انڌاريءَ تي!
آواز صنم تُنهنجو دل ڪونه ٻُڌو آهي،
ڄڻ ماڪ ڪِري ناهي احساس جي ٽاريءَ تي.
بي واس رڳو دردن من من کي آهي ڌُوڻيو،
تاريخ عجب ۾ آ هِن دؤر مداريءَ تي!
صدين ۾ ڪِريل ڳوڙها رولي نه سگهيو آ ڪو،
ٿوهر ٿِي ڦُٽا آهن برسات ۾ واريءَ تي!
تارا به لڳا ڌاريا ڪو رنگ نه ٿيو پنهنجو،
ڏيئن جيئن ٻريا آهن سڀ خواب ڏِياريءَ تي.
هُوءَ چنڊ ملي چئجان اوکو آ جيئڻ ڏاڍو،
مون وقت ڪَٽيو آهي ڪنهن آس ڪُنواريءَ تي!
***