مخمور ستارن ڇِرڪ ڀريو آڌيءَ جي اکين مان نُور اُٿيو،
خاموش نگر ۾ چنڊ کِڙيو مون سمجهيو ڄڻ منصُور اُٿيو!
جنهن جنهن به سڳيءَ جي تات مُئي يا ڪنهن به پکيءَ جي لات مُئي!
هِن دل کي آهي درد ٻکيو هِن سيني ۾ ناسُور اُٿيو!
ڪُجهه رنگ اُڏاڻا هوليءَ جا، ڪُجهه گج جي چمڪن ٽهڪ ڏنا،
تون ياد پِئين، تون ياد پئين آ سانجهي جهڙو پُور اُٿيو!
اچ، خاموشي ٿي آهُه ڀري، ڏس ڪيڏي آهي ماڪ ڇڻي،
اڄ آرس موڙي بي وقتو ڪو غم آهي مغرور اُٿيو!
اي سج ٻچن کي آٿت ڏي، اي وقت ڀڳل هِي چُوڙيون کڻ!
ڪلهه جنهن پئي اونها ساهه کنيا سو ناهي اڄ مزدور اُٿيو!
تُون ڇا به چوين، تُون ڇا به چوين پر وقت نه ڪنهن جو بادي آ،
تبديل هوائون ٿِي وينديون جي ماڻهو هر مجبور اُٿيو!
***