اڳي ئي غم هِن ڪروڙ مون ۾،
نوان تون صدما نه ڇوڙ مون ۾.
عجيب قهر جي نه ٿِي ڪهاڻي،
نظر جو خنجر نه کوڙ مون ۾.
ڇڏي ڏي پنهنجو وجود ميڙيان!
نئين ڪا آرس نه موڙ مون ۾.
چَري ڌڪن سان ڀريو پيو آهيان،
هٿن جون چُوڙيون نه ٽور مون ۾.
نهار آهين خزان ٿي ويندينءِ،
اچي آکيرو نه جوڙ مون ۾.
غضب جون يادون ڇڻيون پيون آهن،
اچي ڪڏهن ڏِس اروڙ مون ۾!
***