تنهنجي مُرڪڻ ٻُڌايو آ!
لڳو اڪثر ائين آهي،
ڦُلاريل چيٽ ۾ وهنجي،
اُداسي ڄڻ ته ٽِڙڪِي آ،
ننڊاکي رات جا راتا،
هُجن ڄڻ نيڻ هرڻين جا،
پرين ڄڻ سِنڌ مُرڪي آ،
لڳو اڪثر ائين آهي،
رڳو ناهي اسان جي دل،
هوان جي دل توسان ا،
سيارو توکي ساري ٿو،
گلن جي کِل به توسان آ.
نئين مهڪار تنهنجو سُنهن،
ڏسڻ تنهنجو ته ڏينهن آهي،
صبح جهڙو سُندر چهرو،
نئين تاريخ جيئن آهي.
کڻي توکي سنڀارن ۾.
پکين جي خواب جهڙي دل،
جُڳن کان وئي پري آهي.
هيبئين جو هر گهڙي ڇُلڪڻ،
رڳو تنهنجي ڪري آهي.
اِهو پن ڇڻ ٻُڌايو آ،
اسان آهيون زماني ۾،
تنهنجي مُرڪڻ ٻُڌايو آ!
***