شاعري

رڻ تي چانڊوڪي

ڪتاب ”رڻ تي چانڊوڪي“ اوهان اڳيان پيش آهي. هي ڪتاب هن دور جي خوبصورت شاعر، تخليقڪار ۽ ليکڪ ايوب کوسي جي شاعريءَ جو مجموعو آهي. موهن مدهوش لکي ٿو:
”ايوب کوسي جي شاعري، روايتي شاعري ناهي پر اُن ۾ نوَن خيالن ۽ تشبيهن جا رنگ موجود آهن. ان منفرد انداز جي ڪري ئي هن ٿوري وقت اندر ئي ادبي دنيا ۾ پنهنجي الڳ سڃاڻپ قائم ڪري ورتي آهي. هن پاڻ کي فطرت کان پري نه رکيو آهي ۽ اهوئي سندس شاعريءَ جو حُسن آهن. هن روڊ تي پٿر ڪُٽيندڙ مزدور کان ويندي بٽئي وقت سڀ ڪُجهه زميندار جي قرض ۾ ڏيئي، خالي هٿن موٽندڙ هاريءَ جي درد تي، ان ئي ڪيفيت ۾ لکيو آهي. هن جي شاعريءَ ۾ پورهيت جي پگهر جي خوشبوءَ سان گڏ وينگس جي آلن وارن جو هڳاءُ به آهي. هن محبت ۽ مُفلسيءَ تي گڏوگڏ لکيو آهي ۽ اُن سان باقاعدي نڀائيو به آهي. هن جي شاعريءَ ۾ حُسن جي ثنا به آهي ته ناانصافي خلاف مزاحمت به آهي.“
  • 4.5/5.0
  • 4305
  • 1687
  • آخري ڀيرو اپڊيٽ ٿيو:
  • ايوب کوسو
  • ڇاپو پھريون
Title Cover of book رڻ تي چانڊوڪي

مان باغي هان!

مان باغي هان!

مان مُنڪر هان مان باغي هان!
ڪُوڙن جي کنيل ديوارن جو،
وحشين جي ڇڏيل ويچارن جو،
ماڻهن تي مڙهيل ماٺارن جو،
دوکن سان اڏيل ڪردارن جو.
ڦورن جي گهڙيل فرمانن جو،
مان مُنڪر هان مان باعي هان!
جن گهر گهر ساڙي پيٽ لُٽيا،
جن چوليون ڦاڙي چيٽ لُٽيا.
جن چُڙن کان آواز کسيو،
جن ارمانن جا ٻيٽ لُٽيا!
تن منحوسن مُردارن جو!
مان مُنڪر هان مان باعي هان!

دل سُڏڪن جي ٿِ باھ کڻي.
پيو ٽانڊن تي ڄڻ نيڻ رکان!
ڪيئن چُوڙين ۾ روپوش ٿيان!
پئي سنڌ هينئين ۾ ساھ کڻي!
هر قاتل جي دهمانن جو،
مان مُنڪر هان مان باعي هان!

تون ڌُوتن جا احوال ڪرين،
مان منصورن جي ڳالهه ڪريان!
تون ڪاڻيارن تي ڇانءُ رکين،
مان دودن کي ويساھ سڏيان!
ڪم ظرفن جو مروانن جو،
مان مُنڪر هان مان باعي هان!
***