اکين جي درد سان وهنتل هوا محسوس ٿيندي آ،
رڻن جي روح مان نڪتل صدا محسوس ٿيندي آ.
ستارا هيڪلائي جي سَڏن سان ڪونه ٿا ٻکجن،
قبر ڪنهن ٻار جي تازي سنجا محسوس ٿيندي آ.
پٿر جي دؤر ۾ جانم جيئڻ ڀي ڪرشمو آهي،
ڪري جي ياد ڪو دل سان وفا محسوس ٿيندي آ.
اڃا آ سوڳ در در تي، اڃا آ ڌوڙ جي موسم،
اڃا دڳ دڳ مٿي ليٽيل دغا محسوس ٿيندي آ.
لڳي ٿو ڪجهه وڃايل آ، تڏهن هِي رات ٿِي ڳولي،
اُداسي چنڊ کي اوچيل پُڇا محسوس ٿيندي آ.
وساريو تو صفا آهي، رُسي ويا رنگ سڀ آهن،
ڇُري اڪثر هينئين ۾ ڪا اڃا محسوس ٿيندي آ.
چوي ٿِي دل چري هاڻي وٺي ڏُور صحرا ڏي،
اويلي شور جي بارش سزا محسوس ٿيندي آ!
***