شاعري

رڻ تي چانڊوڪي

ڪتاب ”رڻ تي چانڊوڪي“ اوهان اڳيان پيش آهي. هي ڪتاب هن دور جي خوبصورت شاعر، تخليقڪار ۽ ليکڪ ايوب کوسي جي شاعريءَ جو مجموعو آهي. موهن مدهوش لکي ٿو:
”ايوب کوسي جي شاعري، روايتي شاعري ناهي پر اُن ۾ نوَن خيالن ۽ تشبيهن جا رنگ موجود آهن. ان منفرد انداز جي ڪري ئي هن ٿوري وقت اندر ئي ادبي دنيا ۾ پنهنجي الڳ سڃاڻپ قائم ڪري ورتي آهي. هن پاڻ کي فطرت کان پري نه رکيو آهي ۽ اهوئي سندس شاعريءَ جو حُسن آهن. هن روڊ تي پٿر ڪُٽيندڙ مزدور کان ويندي بٽئي وقت سڀ ڪُجهه زميندار جي قرض ۾ ڏيئي، خالي هٿن موٽندڙ هاريءَ جي درد تي، ان ئي ڪيفيت ۾ لکيو آهي. هن جي شاعريءَ ۾ پورهيت جي پگهر جي خوشبوءَ سان گڏ وينگس جي آلن وارن جو هڳاءُ به آهي. هن محبت ۽ مُفلسيءَ تي گڏوگڏ لکيو آهي ۽ اُن سان باقاعدي نڀائيو به آهي. هن جي شاعريءَ ۾ حُسن جي ثنا به آهي ته ناانصافي خلاف مزاحمت به آهي.“
  • 4.5/5.0
  • 4305
  • 1687
  • آخري ڀيرو اپڊيٽ ٿيو:
  • ايوب کوسو
  • ڇاپو پھريون
Title Cover of book رڻ تي چانڊوڪي

ڪجليون کڻي نهارون بَر ۾ بهار آئي!

ڪجليون کڻي نهارون بَر ۾ بهار آئي!
زلفن جي يادگيري بي اختيار آئي.

ڇائِي ڇَنڊي جُڳن جي پنڇي پري اُڏاڻا،
آرس ڀڳو روهيڙن ڦُلڙين جي سار آئي!

احساس ويا اُجهامي آهي گَهڙي ڇڻڻ جي،
تڙپي ڏٺو ستارن هُوءَ اشڪبار آئي!

ڪيڏا انڌير آهن مُکڙين تي پير آهن،
خاموش آهي نگري گُل گُل کي گار آئي!

ڳوٺن جي روح مان ڇو دُونهون اڃا اُٿي ٿو؟
مٽي وجهي مٿي ۾ سنڌ جي ميار آئي!

ڌرتي جو عشق آهي ناهي ڪڏهن به مرڻو!
مِٽي جي آ امرتا سنڌوءَ ڏي ڇار آئي!

ناهي اِها ڪهاڻي وِسري وڃي جا پل ۾،
ٿورو بنهه وڏو آ هُوءَ بار بار آئي!

***