چاهيان ٿو مان!
خوشبو وانگي وکرڻ چاهيان ٿو مان،
خاموشي جي رڻ مان نڪرڻ چاهيان ٿو مان!
ڪتبو ناهيان ڳوڙهو آهيان اُلڪو آهيان،
ٻرندڙ ڄڻ اتهاس جو ڪوئي سُڏڪو آهيان.
اذيت جي هِن ڄار مان اُڏرڻ چاهيان ٿو مان!
خاموشي جي رڻ مان نڪرڻ چاهيان ٿو مان!
صُبح نرالو دفن انڌيرن هيٺان آهي!
امن وڃايل ڌرتي پيرن هيٺان آهي!
سڏ سان سڏ ٿِي هاڻي اُڀرڻ چاهيان ٿو مان!
خاموشي جي رڻ مان نڪرڻ چاهيان ٿو مان!
ٿوهر آهن، مقتل آهن، ڇانُئون ناهن،
دل جي حسرت لاءِ ڪي به پناهُون ناهن،
وحشي رُت سان ٻکجي نيرڻ چاهيان ٿو مان!
خاموشي جي رڻ مان نڪرڻ چاهيان ٿو مان!
توڙي نرزو يا ڪاتي دل مان گذري،
توڙي صدمي جي ڪا جهاتي دل مان گذري،
مونجهارن جي من مان گذرڻ چاهيان ٿو مان!
خاموشي جي رڻ مان نڪرڻ چاهيان ٿو مان!
***