تون ناهين ڄڻ ڪُجهه ڀي ناهي!
اوجاڳن جون ٻانهُون دانهُون!
وڻڪارن جون ڇانئُون دانهُون!
جانُم هيل هوائون دانهُون!
تون ناهين ڄڻ ڪُجهه ڀي ناهي!
ڌرتي جي رُت ٿِي وئي مُکڙيون،
اُڀ ساري تي چَمڪيون کنوڻيون،
ڪاري رات گهٽائُون دانهُون!
تون ناهين ڄڻ ڪُجهه ڀي ناهي!
ڪهڙي رڻ تي غم هِي هاريان؟
ڪهڙي ڪَپ تي دل هِي ٺاريان؟
ٻرندڙ هيل وفائون دانهُون!
تون ناهين ڄڻ ڪُجهه ڀي ناهي!
ٻهراڙي جي ٻک ۾ ناهين!
ڪنهن تاري جي اک ۾ ناهين!
پُوري سنڌ پڇائُون دانهُون!
تون ناهين ڄڻ ڪُجهه ڀي ناهي!
***