سنڌوءَ درياھ
تاريخ جي دل ڄاڻي، تهذيب هِتان سِرجي،
رگويد هتان اُڀريو، هر جاڳ هِتان چَمڪِي!
جنهن انگ ڍَڪيو پهريون سِنڌوءَ ته اُهو آهي،
سِنڌوءَ ته سُتو ناهي، سِنڌوءَ ته سُتو ناهي!
مدهوش کڻي ڇوليون ڪنهن راڳ جيان جُهوميو،
دل دل کي وِجهي ڀاڪر آ ڀاڳ جيان جُهوميو،
تنهن وقت به آ ڀُڻڪيو جنهن وقت سُڪو آهي،
سِنڌوءَ ته سُتو ناهي، سِنڌوءَ سُتو ناهي!
دشمن جي ارادن لئه ديوار جيان جاڳي،
غدار جي سوچن لئه ڪنهن گار جيان جاڳي،
منحوس جي سيني ۾ خنجر ٿِي کُتو آهي،
سِنڌوءَ ته سُتو ناهي، سِنڌوءَ ته سُتو ناهي!
محبوب حَسينن جي ذلفن جون ڳُتون شاهد،
مخمور گلابن جون هِي سُرخ رُتون شاهد،
بارش جي هوا وانگي خُوشبو هِي رڳو آهي!
سِنڌوءَ ته سُتو ناهي، سِنڌوءَ ته سُتو ناهي!
دولهه جو هينئون سِنڌو، هوشو جو بدن سِنڌوءَ،
ڪينجهر جو ڪنول سِنڌو، ٽلٽلي جو وچن سنڌوءَ،
هر عشق جي مُکڙي مان سنڌو ئِي ڦُٽو آهي!
سِنڌوءَ ته سُتو ناهي، سِنڌوءَ ته سُتو ناهي!
***