شاعري

رڻ تي چانڊوڪي

ڪتاب ”رڻ تي چانڊوڪي“ اوهان اڳيان پيش آهي. هي ڪتاب هن دور جي خوبصورت شاعر، تخليقڪار ۽ ليکڪ ايوب کوسي جي شاعريءَ جو مجموعو آهي. موهن مدهوش لکي ٿو:
”ايوب کوسي جي شاعري، روايتي شاعري ناهي پر اُن ۾ نوَن خيالن ۽ تشبيهن جا رنگ موجود آهن. ان منفرد انداز جي ڪري ئي هن ٿوري وقت اندر ئي ادبي دنيا ۾ پنهنجي الڳ سڃاڻپ قائم ڪري ورتي آهي. هن پاڻ کي فطرت کان پري نه رکيو آهي ۽ اهوئي سندس شاعريءَ جو حُسن آهن. هن روڊ تي پٿر ڪُٽيندڙ مزدور کان ويندي بٽئي وقت سڀ ڪُجهه زميندار جي قرض ۾ ڏيئي، خالي هٿن موٽندڙ هاريءَ جي درد تي، ان ئي ڪيفيت ۾ لکيو آهي. هن جي شاعريءَ ۾ پورهيت جي پگهر جي خوشبوءَ سان گڏ وينگس جي آلن وارن جو هڳاءُ به آهي. هن محبت ۽ مُفلسيءَ تي گڏوگڏ لکيو آهي ۽ اُن سان باقاعدي نڀائيو به آهي. هن جي شاعريءَ ۾ حُسن جي ثنا به آهي ته ناانصافي خلاف مزاحمت به آهي.“
  • 4.5/5.0
  • 4305
  • 1687
  • آخري ڀيرو اپڊيٽ ٿيو:
  • ايوب کوسو
  • ڇاپو پھريون
Title Cover of book رڻ تي چانڊوڪي

ڏيهه جا ڏيئا انڌا!

ڏيهه جا ڏيئا انڌا!

حالتون ايڏيون صنم آهن انڌيون،
جو جيئڻ ڀي معجزو ٿو ڪو لڳي!
دوزخن ڄڻ آرسُن آهن ڀڳيون!
ڪونه ٿِي ڪنهن خواب کي ميندي رڱي!
ديس جو ٿِي واءُ ويو آهي انڌو!
وقت هاريل جنگ جو ميدان ڄڻ،
حُسن هاڻي آجپي لئه پيو رَڙي،
عشق سان ورتاءُ ٿيو آهي انڌو!
هر چُمي وٽ درد جو آهي ڪفن!
ڌُوڙ ۾ ٿيا ڇانورا آهن انڌا!
ڏس پکين جي شام ۾ ناهي نگر،
پن ڇڻي پَٽ تي ڪِريا آهن انڌا!
کُڙکٻيتا ويا هِتان آهن لَڏي،
گُل بهارن سڀ ڄڻيا آهن انڌا!
هر گهڙي ڪنهن باھ جي آهي ڄِڀي!
دلبرين جا آسرا آهن انڌا!
محبتن جا نيڻ مرثيا ٿا لڳن،
ڇا ٻُچايون سانحا آهن انڌا!
روز ٿو احساس جو جوڀن سڙي،
روز رولي ماٺ ٿِي ڳوڙها انڌا!
ڪونه ٿو ڀاڪر ڪٿي غم کي مِلي،
بي مهل ٿِڙندا وتن سُڏڪا انڌا!
دلربا خوشبو هلي وئي آ پري،
حسرتن کي پيا چُڀن ڪاوا انڌا!
هاڻ پيا اتهاس اوندهه ۾ لِکون،
ڏيهه جا ٿِي ويا آهن ڏيئا انڌا!
***