حجابي مُند سان مهڪيل نگاهُون ڀاڪرن جِهڙيون،
اُڏري هوش ويون آهن ادائُون ڀاڪرن جهڙيون.
اچي ويو روح ڄڻ رِڇُ ۾، لُڇڻ ممڪن رهيو ناهي،
کِڙن ٿيون هاڻ تارن جيئن صدائون ڀاڪرن جهڙيون.
ڀلي هُج ڪنهن به ويڙهي ۾ وسارڻ جهڙي ڪِٿ آهين؟
پٺيان تنهنجي اُڏيون آهن پُڇائون ڀاڪرن جهڙيون!
اچي ڪيئن ننڊ چئو جانم، تصور تُنهنجا پيا جاڳن،
ننڊاکيون لاڙ جون راتيون هوائون ڀاڪرن جهڙيون!
اسان کي ڪونه ٿا گهرجن زمانا سون موتي رکيم،
اسان لئه کوڙ هِي آهن وفائون ڀاڪرن جهڙيون.
***