هن ڀونءِ جو وڏو ڪلاسڪ جو ڄاڻو
اڄ به جيڪڏهن اسان دنيا جي ڪلاسيڪل ادب ۾ سرجيل شاهڪارن تي نظر وجهون ٿا، پوءِ اهي نثر جا شهپارا هجن يا شاعريءَ جا شاهڪار، ليڪن انهن ۾ پنهنجي سماج جي نه رڳو عڪاسي ٿيل هوندي آهي ليڪن انهيءَ سان گڏو گڏ حالتن ۾ تبديلي آڻڻ ۽ نئين رخ ۽ نئين روشني حاصل ڪرڻ لاءِ رهنمائي پڻ ٿيل هوندي آهي.
منهنجي خيال مطابق هن ڀونءِ جو وڏي کان وڏو ڪلاسڪ جو ڄاڻو لاکيڻو لطيف، ڀٽ جو گهوٽ حضرت شاهه عبداللطيف ڀٽائي ۽ سندس رسالو آهي، دنيا جي ڏاهن جيڪا ڪلاسڪ جي تعريف ڪئي آهي انهيءَ کان ٿورو هٽي ڪري، جيڪڏهن اسان دنيا جي ادب ۾ جاءِ والاريندڙ عظيم ڪلاسيڪل شهپارن کي ڏسون ٿا ته انهن ۾ ٽي شيون، پڌري پَٽِ نظر اچن ٿيون، اهي آهن سچ، سونهن ۽ مزاحمت، يعني ته سونهن، سچ ۽ مزاحمت جو سنگم ئي آهن، جيڪو ڪنهن ادبي لکڻيءَ کي ڪلاسيڪل انداز يا امرتا بخشي ٿو ۽ اها لکڻي ادب جي آسمان تي هميشه لاءِ چمڪندڙ چنڊ بنجي پنهنجو جلوو ڏيکاريندي رهي ٿي.
اسان وٽ سرجيل عالمي سطح جي جيڪڏهن ڪا ڪلاسيڪل شيءِ آهي ته اهو لطيف سرڪار جو رسالو آهي، جيڪو سونهن، سچ ۽ پنهنجي سماج جي پوري سچائيءَ سان نمائندگي ڪري ٿو، ليڪن سونهاري سنڌ جي هن سرزمين تي جيڪي به صوفي بزرگ پنهنجون ڪمايون ڪري ويا انهن کي به ڪڏهن وساربو ڪونهي.