دوستيءَ جا اُهي ماپا ۽ معيار ڪاڏي ويا
متان ٿئين ملور، ڪين اڳاهون آهيان،
ڏسڻ ۾ ڪر ڏور، حد ٻنهي جي هيڪڙي.
ليڪن هڪڙو سوال آهي ته ڇا، اسان وٽ، دوستيءَ جا اهي معيار ۽ ماپا سلامت آهن؟ ڇا اسان مان ڪو اهڙو دوست آهي جيڪو ضرورت وقت پنهنجو سر تريءَ تي رکي پنهنجي دوست جي حضور ۾ پيش ڪري؟
چوڻ لاءِ ته ڪجهه به چئي سگهجي ٿو، سچائيءَ جي هر ساک کڻي سگهجي ٿي، ليڪن مزو تڏهن اچي ٿو جڏهن اها مهل اچي پهچي ٿي ۽ دعويٰ ڪندڙ دوست گوليءَ وانگر غائب ٿي وڃي ٿو، منهنجي هن راءِ سان اوهان کي اختلاف ڪرڻ جو پورو پورو حق آهي ۽ توهان مان ڪجهه دوستن جي اها راءِ بيوزني ناهي ته صفا ڪا اوندهه ته ڪونه ٿي آهي، دوستيءَ ۾ سر گهورڻ وارا اڃا سلامت آهن، ليڪن سوال اهو آهي ته انهن جو انگ ڪيترو آهي؟ ان پٺيان انهن جون ڪهڙيون مجبوريون ۽ مفاد موجود آهن؟ مهرباني ڪري، پنهنجي آس پاس جي ماحول جو جائزو وٺي دوست شماري ضرور ڪجو ۽ پوءِ پاڻ ئي فيصلو ڪجو ته اهو ڪيترو انگ آهي ۽ زماني کي ڏوهه نه ڏجو، ڇو ته زماني ۾ ائين به ٿيندو آهي.
دوستيءَ جو ڀرم رکڻ وارا هينئر اٽي ۾ لوڻ برابر ڏسڻ ۾ اچن ٿا