اڄ ڪالهه جون دوستيون ڪيتريون پائيدار آهن
ڏٺو وڃي ته ڇا اسان وٽ دوستيءَ جا اهي معيار اڄ به سلامت آهن”؟ ڇا اسان مان ڪو اهڙو دوست آهي جيڪو ضرورت وقت پنهنجو سر تريءَ تي رکي دوست جي حضور ۾ پيش ڪري، چوڻ لاءِ ته ڪجهه به چئي سگهجي ٿو، سچائيءَ جي هر ساک کڻي سگهجي ٿي، ليڪن مزو تڏهن ٿئي ٿو جڏهن اها مهل اچي پهچي ٿي ۽ دعويٰ ڪندڙ گوليءَ جيان غائب ٿي وڃي ٿو، منهنجي هن راءِ سان توهان کي اختلاف ڪرڻ جو پورو حق آهي ۽ توهان جي اها راءِ به بي وزني ناهي ته صفا ڪا اوندهه به ڪونه ٿي وئي آهي، دوستيءَ ۾ سر گهورڻ وارا اڃان به سلامت آهن پر سوال اهو آهي ته انهن جو انگ ڪيترو آهي، انهن پٺيان انهن جون ڪهڙيون مجبوريون آهن، مهرباني ڪري پنهنجي آس پاس جائزو وٺي دوست شماري ضرور ڪجو ته انهن جو ڪيترو انگ آهي، جيڪو منهنجي مرشد شاهه عبداللطيف ڀٽائي سائين جي هن ڳالهه تي پورو لهندو هجي ته:
جي هو پائين ڪان ڪمان ۾، ته سينو سپر رکُ،
منهن ۾ معشوقن جا، چاڪ به چٽڪا چکُ،
سوري ڀانءِ مَ شڪ، عاشق ٿي ته ابهين.