سنڌ سلامت پاران
سنڌ سلامت ڊجيٽل بوڪ ايڊيشن سلسلي جو نئون ڪتاب ”تارن ڀري رات“ اوهان اڳيان پيش ڪجي ٿو. هي ڪتاب ڪمپيئر نواز سومري جي ريڊيو اسڪرپٽ جو لکيل مجموعو آهي.
جيتوڻيڪ نواز سومري جو نانءُ سنڌ جي هاڻي ڪنهن به ريڊيو لسنر توڙي براڊ ڪاسٽر لاءِ اوپرو ناهي رهيو، پر سندس لکڻيون جيڪي اسڪرپٽ جي صورت ۾ ٽڙيل پکڙيل رهيون، ان کي سهيڙي نواز سومري ڪتاب ”تارن ڀري رات“ جي ئي عنوان هيٺ اسان آڏو آنديون آهن، ان سان نه فقط پڙهندڙ مستفيد ٿيندا پر نوجوان طبقي لاءِ پڻ اليڪٽرانڪ ميڊيا ۾ پاڻ مڃرائڻ جا موقعا فراهم ڪرڻ ۾ مدد ملندي،
هي ڪتاب سمبارا پبليڪيشن، حيدرآباد پاران 2017ع ۾ ڇپايو ويو. ٿورائتا آهيون پياري ساجد سنڌيءَ جا جنهن ڪتاب موڪلي سنڌ سلامت ڪتاب گهر ۾ پيش ڪرڻ جي اجازت ڏني.
اوهان سڀني دوستن، ڀائرن، سڄڻن، بزرگن ۽ ساڃاهه وندن جي قيمتي مشورن، راين، صلاحن ۽ رهنمائي جو منتظر.
[b]محمد سليمان وساڻ
[/b]مينيجنگ ايڊيٽر ( اعزازي )
سنڌ سلامت ڊاٽ ڪام
sulemanwassan@gmail.com
www.sindhsalamat.com
books.sindhsalamat.com
ڪتاب جو مطالعو ڪريو
پيش لفظ : انڌاري جيون ۾ ڪنهن ته ڏيئا ٻاريا !
نواز سومرو گھڻ رخي شخصيت : اصغر باغي
ڪوثر ٻرڙو اسٽيشن ڊائريڪٽر ريڊيو پاڪستان ڪراچي
احساس سمون انڊس ريڊيو ايف ايم عمرڪوٽ
تارن ڀري رات جو چنڊ-نواز سومرو
نظر حسين ملاح : ڪمپيئر-ريڊيو پاڪستان ڪراچي
براڊ ڪاسٽنگ جي دنيا جو روشن ستارو محترم نواز سومرو
رات منظر ۾ المنظر جا منظر
مثبت سوچن جو ليکڪ نواز سومرو
لياقت علي شيخ
سينيئر پروڊيوسر
ريڊيو پاڪستان ڪراچي
نواز سومرو، پُر اعتماد آواز-پر اعتماد دوست
جتي محبت جون دعوائون ڪندڙ دغا باز نڪرن
هن ڀونءِ جو وڏو ڪلاسڪ جو ڄاڻو
انسان لاءِ رشتا صرف نالي تائين محدود ڇو هوندا آهن
زندگيءَ جو فيصلو سوچي سمجهي ڪرڻ گهرجي
ڪڏهن ڪڏهن ائين به ٿيندو آهي
ڇانورا جيڪي سهارو چاهيندا آهن
علم جي ٽين اک کي روشن رکڻ ئي زندگي آهي
زبان تي ڪنٽرول ڪرڻ وڏين قوتن مان هڪ وڏي قوت آهي
محبت جتي روح جي راحت هوندي آهي
جيسين جيارج تيسين هادي رکج حفظ ۾
جن لاءِ دڳن ۾ ديدون هونديون آهن
شال ڀرم هميشه قائم ۽ دائم رهن
اچي عزرائيل ستي جاڳايهءِ سسئي
ٻين جي دل ۾ جاءِ پيدا ڪرڻ به وڏو فن آهي
سرمئي شام جو پنهنجين سکين سنگ
عشق جو اعلان سري عام ڏيندڙ شاعر
زندگي گذارڻ لاءِ مستقل مزاجي ضروري آهي
مهان ماڻهن کي وساري سگهجي ٿو ڀلا
ڪي ڪي ننڍيون عمريون ڊگهيون به ٿي پونديون آهن
اسان جي مهمان نوازي ۽ رسمون
رشتن جي ڄار ۾ جڪڙيل انسان
انسان درگذر ۽ قربانين جي ڪري هميشه زنده رهي ٿو
حُسن کي پوڄي وٺو، پوڄي وٺو
پر سڪون زندگي گذارڻ لاءِ ٻين جي ڪم اچڻ گهرجي
دنيا ۾ عابد ۽ زاهد اڃان به موجود آهن
زندگيءَ جي يادن ۽ يادگيرين جو سفر
بي دردن کي هر موسم، وڇوڙي واري لڳندي آهي
سچي دوستي ڪيئن قائم رکي سگهجي ٿي
اکيون يار بنا، رَتُ روئن ڙي اديون
اسين اليڪٽرانڪ واري دور مان گذرون پيا...!!!
سٺي معيار ۽ آئيڊيل بڻيل زندگي
پيار جيڪو هڪ ٻئي جو قدر ڪرڻ سيکاري ٿو
ڪي ڪي ماڻهو قسمت جا ڌڻي هوندا آهن
ڇا هر شاعر حساس ۽ نازڪ مزاج هوندو آهي؟
زندگي پلصراط جي پل وانگر ٿي لڳي
اهي پٺي ٺپيندڙ هٿ ڪاڏي ويا
پنهنجي زبان تي ڪنٽرول ڪرڻ لازمي آهي
ڳالهه مان ڳالهوڙو هينئن ٺهندو آهي
پنهنجو گهر پيار ۽ محبت جو مرڪز
يادون جيئڻ جو سهارو بڻبيون آهن
مون کي بيوفا نه سمجهجانءِ
شاعري پيڙا جو پڙلاءُ يا تڙپ جو تيل...؟
هاڻي محبتن ۾ به محبت ناهي رهي
پيار زندگيءَ جو ڪهڙو ماپو آهي...؟
ڀلي بک ڀرم جي، شال نه وڃي شانُ
پيار خوشبوءِ سان ڀريل رقص آهي
يادن جي سهاري انسان زنده رهي سگهي ٿو...؟
اسين ڪاڏي وڃي رهيا آهيون؟
سجاڳي ۽ بيداري زندگيءَ ۾ ضروري آهي
محبتون ۽ چاهتون رشتن جون محتاج ڪونه هونديون آهن
اڪيلاين ۾ به ڪڏهن دلبريون ملي وينديون آهن
دوستيءَ جا اُهي ماپا ۽ معيار ڪاڏي ويا
مينهن وسندي ڪم اچڻ واري شيءِ جو قدر ڪرڻ گهرجي
محبتن جي اڌورن عڪسن کي ڪيئن پسجي
جڏهن آبشارن تي جهرڻا رقص ڪرڻ لڳن
لاپرواهيءَ کي پنهنجو حق سمجهون يا ڏوهه...؟
زندگي وِههُ جو وٽو آهي يا زهر جو پيالو
سڀ ٺيڪ آهي پر دل مطمئن ڪونهي...!!!
پنهنجي غلطيءَ جو اعتراف ڪرڻ به بهادري آهي
ڏک سکن جي سونهن، گهوريا سک ڏکن ريءَ،
درد به زندگيءَ جو حصو هوندو آهي
طمع جي تنوار، متان ڪرين مڱڻان، ڌڪي ڪندءِ ڌار، ماڻڪ ڏيئي مُٺِ ۾
تعليم جو زيور انسان جو سينگار هوندو آهي
وقت کي پنهنجو غلام بنائڻ گهرجي
هن مختصر حياتيءَ جا قصا ڪهڙي ڪتاب ۾ لکجن
عشق جي ڪا به تشريح ڪونه هوندي آهي
فطرت کان بيزاري ڇو ٿيندي آهي
چون ٿا پيار ڪنهن نيري نديءَ جو نالو آهي
سڪ ۽ سوز جي عذاب کان پاڻ کي ڇو آجو سمجهجي
سکن واري سَڌَ، متان مون سان ڪرين
انسان اَنا جي خول مان ڪيئن ڇوٽڪارو حاصل ڪري
هڪ ٻئي جو احساس ڪرڻ زندگيءَ جو اهم گڻ آهي
ڪي ويجهائي ڏور، ڪي ڏور به اوڏا سپرين
دل جي شهر مٿان لهندڙ يادون
چانڊوڪيون ئي چاهتون بخشينديون آهن
سياڻن ماڻهن سان سهپ به ساڻ، ساڻ رهي آهي
صبر جنين جو سير، تير نه گسي تن جو
انساني عقل ۽ ٽيڪنالاجيءَ جو ڪمال
سهپ جي ڪا حد مقرر هوندي آهي ڇا...؟
درد وارن جي دوا ڪٿان حاصل ڪجي...؟
انسان بيوس ڪڏهن ٿيندو آهي...؟
رشتن جو قدر ڪيترو ضروري آهي
پيار جي سڳي ۾ پرويل ناتا ۽ رشتا
تخليقي شاعري انساني پيڙا جو پڙلاءُ هوندي آهي
تخليقي شاعري اظهار جو ذريعو بڻجي ٿي
زندگيءَ سان گڏ، ڏک ۽ درد به گڏ رهن ٿا
اڄ ڪالهه جون دوستيون ڪيتريون پائيدار آهن
فطرت سان هٺ ۽ هوڏ چڱي ناهي هوندي
ڪڏهن به پوريون نه ٿيندڙ خواهشون
هر ڪو ماڻهو ٻئي کي لتاڙي اڳتي نڪرڻ جي ڪوشش ۾!!
عشق ڇا آهي، ۽ عشق ڇو ٿو ڪيو وڃي؟
لاپرواهيءَ جي حمايت ڪرڻ نه کپي
پنهنجن روين کي ڪيئن درست ڪري سگهجي ٿو
با اصول ۽ باضمير زندگيءَ جي هڪ گهڙي
ڪتاب تي راءِ ڏيڻ لاءِ مھرباني ڪري لاگ ان ڪريو.
