زندگي هڪ انمول تحفو
جڏهن ٻار هن دنيا ۾ اک کوليندو آهي يا وري اهي ٻار جن جو ننڍي عمر ۾ ئي رشتو طئي ڪيو ويندو آهي انهن کي اها خبر ئي ڪونه هوندي آهي، انهن جي عمر مطابق ته اسان جي زندگيءَ جي هڪ وڏي قرباني ٿي چڪي آهي، ڏٺو وڃي ته هي دنيا مطلب تي وڃي بيٺي آهي ڇو ته ننڍي هوندي ٻارن جا رشتا ڪرڻ جو ڇا مقصد آهي، ڪو نه ڪو ته مطلب هوندو نه؟
بهرحال هيءَ دنيا ڄڻ مطلب کانسواءِ ٺهي ئي نه هجي. مانوارئو، زندگي جواهو اصول آهي ته ڪجهه ڏيڻ کانسواءِ ڪجهه حاصل به ناهي ٿيندو، پيار ۽ محبت توهان کي ساڳي ئي موٽ ڏئي سگهي ٿي ۽ نڪي نفرت، همدردي توهان کي قبوليت عطا ڪري ٿي، اها ڳالهه ته اسين سڀ ڄاڻون ٿا پر ورتاءُ وقت اڪثر وساري ڇڏيندا آهيون، فراخ دلي انسان کي توهان جي ويجهو آڻيندي آهي، اخلاق اڳئين جي دل ۾ توهان جي لاءِ جڳهه پيدا ڪندو آهي ۽ همدردي توهان کي ان لاءِ مهربان بڻائيندي آهي.
سماجي زندگيءَ ۾ جيڪو مقام همدرديءَ سان پيدا ٿيندو آهي، اهو دولت سان نه ٿيندو آهي ۽ نه ئي رتبو دنيا جي هر هڪ هر دلعزيز شخصيت هن دولت سان مالامال رهي آهي، همدردي رڳو زبان جي نه هجڻ گهرجي، اها توهان جي عمل سان ظاهر ٿيڻ گهرجي.
جيڪي ماڻهو ننڍڙن ٻارن ۾ مقبول هوندا آهن اهي سڀئي هر دلعزيز هوندا آهن ۽ انهن جي مقبوليت جو راز اهو ئي آهي ته ننڍو هجي توڙي وڏو، توهان ان سان محبت سان گفتگو ڪريو ۽ ان جي ڳالهه همدردي ۽ توجهه سان ٻڌو ۽ ان سان دوستن وارو سلوڪ ڪريو، اهڙي ريت توهان ان جي پسنديده شخصيت بڻجي ويندئو، ۽ پوءِ ڏسو ته اوهان جي زندگي ڪيتري نه پرسڪون واري ٿي گذري...؟