پارا نڀان پچار
ڪري ڪانگ ڪرنشون، پيرين پرينءَ پئيج،
آئون جو ڏينئي سنيهون، وچ مَ وساريج،
الله لڳ، لطيف چئي، ڳجهو ڳالهائج،
چئان تئن چئيج، ته کنياتا، خوش هئين.
شاهه
يا
آءُ اڏامي ڪانگڙا، پارانڀانِ پچار،
ويهي هت وصال جو، تان ڪو تر تنوار،
جي ڏسڻ ۾ ڏيسار، سي اڏامي آڻ پرين،
شاهه
يا
پارانڀانِ پچار، مٿي لام لطيف چئي،
ڦير مَ، فضيلت تون، جا ڪَرَ آوان جي ڪار،
جي ڏٺي ۾ ڏيٺار، سي اُڏامي آڻ پرين.
شاهه