اسان جي مهمان نوازي ۽ رسمون
۽ دور حاضر ۾ ڏسون ٿا ته پاڻ ڪٿي بيٺا آهيون، پاڙي وارن سان ويڙهه، ڀاءُ جو ڀاءُ سان وير، نه ڪچهريون، نه ئي سور اورڻ، نه علم جي ڳڻتي، نه امانت محفوظ ۽ نه ئي وري نياڻين جو ساڳيو تقدس، ماني دير سان ملڻ تي ڀيڻ يا گهرواريءَ جو خون، ڪاروڪاريءَ جي روش به هڻي هنڌ ڪيو آهي، نه سوچ نه فڪر.
منهنجا مانوارءُ، ضرورت ان ڳالهه جي آهي ته پاڻ کي بهتري پيدا ڪرڻ لاءِ گڏيل ڪردار ادا ڪرڻ جي ضرورت آهي، ڇو ته حياتي بي بقا آهي، پنهنجي حصي جي بهتري آڻڻ اوهان جو ۽ اسان جو فرض آهي، رشتن جي سڃاڻپ جنهن ۾ نه هجي ته ان کي الله تعاليٰ ئي هدايت ڏيندو.