بي دردن کي هر موسم، وڇوڙي واري لڳندي آهي
هن سهڻي ڀونءِ تي ٻين موسمن کان علاوه هڪ واحد موسم چيٽ آهي، جنهن کي بهار به چيو ويندو آهي، جنهن ۾ موسمن جي سردار رات بهار به ايندي آهي، پوءِ چيٽ ڦٽڻ شروع ٿيندو آهي، هن مند ۾ وڻ، گونچ ڪڍڻ شروع ڪندا آهن، جيڪي سرءُ جي مند ۾ وڻ پن ڇاڻي ويندا آهن، اهي وري نئين سر نوان گونچ ڪڍندا آهن، دريائن ۾ پاڻي ڀرجي ايندو آهي، پکين ۾ به سرهائي ڏسڻ ۾ ايندي آهي ۽ مٺيون مٺيون لاتيون لنودي بهار کي خوش آمديد ڪندا آهن، اڪثر مور پپيها ۽ ڳيرا بهار جي آمد تي گهڻا خوش هوندا آهن، هن مند ۾ ڄانڀو ۽ سرنهن به ڦليارجي ويندي آهي، هر طرف ساوڪ ئي ساوڪ نظر ايندي آهي، ان وقت اگر ڪوئي اداس هوندو ته پنهنجي ساٿيءَ کان وڇڙيل هڪ درد ڀريو انسان، جنهن کي نه ته اهي چيٽ وڻندا آهن ۽ نه ته وري اهي بهارون ئي ڀاسنديون آهن ۽ نه وري ڪي ساوڪون ئي کيس ڪو سرور ڏينديون آهن ۽ نه وري اهي چانڊوڪيون ئي چاهت بخشينديون آهن.
هو انتظار کان وانجهيل هڪ اياڻو انسان پيو لڳندو آهي، پنهنجي پرينءَ جي وڇوڙي ۾ نه ته، هن کي ڪائي بهار ياد هوندي آهي ۽ نه وري چيٽ، بس هن کي هر موسم وڇوڙي واري لڳندي آهي، خدا نه ڪري ته ڪنهن کي ڪي وڇوڙا پلئه پون، بلڪه پنهنجي دعا آهي ته شال اهڙين سمورين موسمن جي مندن وانگر هر ساهه وارو سدائين سائو رهي.