زندگيءَ سان گڏ، ڏک ۽ درد به گڏ رهن ٿا
انساني زندگيءَ ۾ جيڪڏهن خوشيون موجود آهن ته گڏوگڏ ڏک ۽ درد به زندگيءَ جو حصو هوندا آهن، جيڪي زندگيءَ جي سمورن رازن کي فاش ڪري اسان اڳيان بي نقاب ڪري ڇڏيندا آهن ۽ اسين جيون جي هر لمحي کي سڃاڻي سگهندا آهيون، سچ پچ ته اهي درد ئي آهن جيڪي انسان جي بي رحم حياتيءَ ۾ رنگ اوتيندا رهندا آهن ۽ ماڻهوءَ کي پنهنجي زندگي جي قيمتي هئڻ جو يقين به ڏياريندا آهن، اهي درد ئي آهن جيڪي هڪ عام ماڻهوءَ کي زمين جي تهن کان کڻي آڪاش جي بلندين تائين پهچائيندا آهن، اهو درد ئي آهي جنهن شاهه، سچل ۽ سامي، اياز ۽ استاد جي وجود کي شاعريءَ جي ڀرت ۾ ڀري ڇڏيو، اهو درد ئي آهي جنهن سرمد، عابده، احمد، شمن ۽ ٻين وڏن عظيم فنڪارن پنهنجي آواز ۾ هڪ راهت بخشي ڇڏي، اهو درد ئي آهي جنهن دنيا جا وڏي کان وڏا مصور، سنگتراش ۽ موسيقار پيدا ڪيا، تنهنڪري جهڙيءَ طرح اسين پنهنجين خوشين ۾ خوش هوندا آهيون ته ڪڏهن ڪڏهن انهن دردن کي به پنهنجو سمجهڻ گهرجي.